Weet niet wat in mijn dooie tuin
Ik zit hier in mijn dooie tuin op een tweepersoons stoel.
Waar eigenlijk maar ruimte is voor één persoon.
Tekeningen te maken van briefjes geld van vijfhonderd.
Als geld van monopolie uit een lege doos van hen.
Ik teken met de gedachte van geldloos te zijn.
Terwijl ik al vijfhonderd briefjes heb lopen tekenen.
Als ik er genoeg heb voor mijn gedachten goedgekeurd.
Wil ik deze allemaal in één keer mijn dooie tuin in gooien.
Als een feestkanon vol met gedachten van een lege, dooie tuin.
Ik staar er ook naar met de lege gedachten in mijn hoofd.
Van wat ik moet schrijven naar de echte wereld toe.
Die niet samen gesmeed kan worden met mijn wereld.
Die bestaat uit een dooie tuin waar ik nu naar staar.
Als een lege doos te kopen waar je niets in stopt.
Met mijn nieuwe hifi set voor mijn stoel.
Waarvan ik niets laat afspelen aan muziek.
Omdat de wereld van mij te dood is om iets te horen van de muziek.
Ik heb genoeg cd’s begraven in mijn tuin.
Maar mijn tuin is te dood om er naar te graven.
Dus stap ik maar weer mijn opblaasboot in naar de andere kant.
De andere kant van mijn draaimolen, omdat ik niet op het paard wil.
Maar op het andere paard aan de andere kant van de draaimolen.
En verder wil overdenken hoe mijn dooie tuin te redden.
Mijn gieter staat aan de andere kant van de draaimolen.
Maar omdat het niet draait, kom ik er niet.
En blijft mijn tuin te droog om het levend te maken.