Onrecht in Nederland, bestaat dat?

Hoe is het mogelijk dat er zoveel kinderen zijn die niet meer thuis kunnen wonen? Hoe is het mogelijk dat er zoveel kinderen zijn die vervolgens geen nieuw liefdevol plekje kunnen krijgen? Hoe is het mogelijk dat in zo’n goed georganiseerd land als Nederland nog zoveel ongelijkheid is? Ik snap het niet, jij wel?

Al vanaf jongs af vangen wij kinderen op die het thuis niet goed hebben (soms zelfs heel erg slecht) en dus een nieuw liefdevol plekje nodig hebben. Wij zijn dus pleeggezin. Ik ben enorm dankbaar dat mijn ouders ervoor hebben gekozen om deze kinderen een nieuwe kans te geven. Ik heb het altijd geweldig gevonden en daarom snap ik dus ook niet dat er zoveel kinderen zijn waar gewoonweg geen ruimte voor is. Dat doet toch pijn, of niet?

Is de hele maatschappij nou echt zo enorm individualistisch geworden, dat we niet meer kijken naar een ander. Dat we alleen nog maar met onszelf bezig zijn. En ja natuurlijk, ik betrap mezelf er ook nog veel te vaak op, dat ik te weinig stil sta bij hoe goed ik het eigenlijk heb. Dat het zo langzamerhand vanzelfsprekend is geworden dat ik elke dag naar school ga en de studie kan volgen waar mijn passie ligt. En het erge van het verhaal, dat ik soms ook nog is ga zeuren als ik vroeg op moet staan.

Het punt is dat we misschien een stuk dankbaarder moeten zijn en onze ogen moet opendoen voor al het onrecht die er is. Ja, ook in Nederland. Dat we niet moeten denken dat alles zo vanzelfsprekend is, dat we moeten waarderen wat we hebben. Want zolang wij niet doorhebben, dat hetgeen wat wij hebben bijzonder is, zal er geen verschil komen.

Ik ben ervan overtuigd dat we het er allemaal over eens zijn dat ieder kind het verdiend om liefde te ontvangen en dat ieder kind het recht heeft op een warm en veilig plekje. Hoe kan het dan nog zo zijn dat er veel te weinig pleeggezinnen zijn? Voor jou is het misschien een grote stap, maar voor die kinderen is het een enorme stap. Een enorm positieve stap. Dus waar wacht je nog op?