Off the grid

Op één van mijn dagen dat ik zoals gewoonlijk te moe, te haastig, en hysterisch vechtend tegen de klok mijn trein probeerde te halen, ben ik afgelopen zomer mijn smartphone kwijtgeraakt.

De eerste dagen na het verlies was ik totaal uit mijn doen. Als een volleerd CSI-agent ging ik mijn stappen na om "the crime scene" te reconstrueren. De vragen ‘waar, hoe, waarom’ hebben mij behoorlijk uit mijn doen gebracht, moet ik bekennen.

Hoogstwaarschijnlijk is het toestel uit mijn achterzak gevallen, nadat ik de trein in sprong, terwijl ik de conducteur en zijn laatste fluitsignaal genegeerd had. Tot op het moment van vermissing voelde ik mij, zoals Chriet Titulaer voorspeld had in 1986, een mens van de toekomst. Zonder gadgets zou er immers geen leven mogelijk zijn op aarde.

Duidelijk dat mijn gevoel van triomf door het halen van mijn aansluiting van korte duur was, toen ik eenmaal besefte dat mijn link to modern society verbroken was. Het is iets wat velen van ons overkomt, en valt onder de noemer vervelend/kan gebeuren/even slikken en weer doorgaan.

Aangezien mijn salaris consuminderen noodzakelijk maakt, zat de oplossing "koop simpelweg een nieuwe pokkie" (straattaal voor smartphone) er niet in. Ik sprak mijzelf streng toe en zocht in mijn rommellade naar een oud toestel. Het type "je kan bellen en gebeld worden", dat werkt ook. Het gaat immers om bereikbaarheid, en niet om je zelfwaarde.

Vroeger zat het ding vast aan de muur, en kon je al helemaal geen Netflix kijken terwijl je in de rij stond te wachten op je Pumpkin spice latte bij een te dure koffieketen. Na enkele weken het gevoel te hebben mij te moeten melden bij een ontwenningskliniek, keerde de rust van het pré smartphone tijdperk weer terug in mijn leven. Ik keek meer om mij heen, las weer eens een boek, en voelde de noodzaak niet meer om de relatiestatus van vage bekenden te controleren. Een knuffel van mijn kinderen, een schermloos etentje met vriendinnen, en het niet klakkeloos doorsturen van online ontvangen kettingbrieven, gaven mij een onverwachte rust.

De online Feng Sui in mijn leven, bracht en brengt veel voordelen met zich mee. Ik laad mijn telefoon niet meer op, maar mijzelf des te meer. Ik schrijf weer eens een kaartje als er iemand jarig is, gebruik mijn gezond verstand bij vragen in plaats van Google te raadplegen. Geen antwoord krijgen, maar wel blauwe vinkjes zien na een verstuurd bericht, daar heb ik geen last meer van.

Nu alleen nog bedenken hoe ik van A naar B kom zonder routeplanner.