Let’s cat!

Eén van de plekken waar ik optimaal kan genieten, is het kattencafé aan de rand van het centrum. Dit is de plek bij uitstek om je ogen eens dicht te doen en te luisteren naar het gespin, gesnurk en geknor. Het geluid is een teken van ontspanning en totale desinteresse in wat zich in de omgeving afspeelt.

Het kattencafé heeft een zacht tapijt, heerlijke banken en overal zijn kattenspeeltjes te vinden. Ik kom hier graag als ik even wil ontsnappen aan de drukte in de winkelstraat of als mijn hoofd vol zit met deadlines, afspraken en andere verplichtingen.

Ik bestel een warme chocomel zonder slagroom en kijk stil om me heen. Af en toe komt er een kat voorbij gewandeld, op zoek naar een nieuw plekje om te slapen. Vanuit alle hoeken van het café bekijken grote ogen het verschijnsel dat voorbij loopt, alsof het een prooi is die elk moment aangevallen kan worden. Een enkeling probeert het dier zelfs aan te raken. Maar hijzelf? Hij trekt zich niets aan van al die aandacht en drukte om hem heen. Hij neemt een pauze tijdens zijn wandeling naar de volgende slaapplaats.

Hij gaat zitten op het zachte tapijt, likt met zijn ruwe tong de vacht op zijn pootjes tot het weer recht zit, knippert een paar keer langzaam met zijn ogen en vervolgt zijn weg naar het kleedje op de oranje stoel in de hoek. Ergens in het café stokt een adem en iemand anders slaakt een diepe zucht. Wat een wonder dat iedereen hier getuige van heeft mogen zijn. Is deze kat niet een groot leermeester voor velen?

Wij mensen zijn gestrest, overwerkt, voelen druk van familie en vrienden. We maken ons druk over een gezonde levensstijl, of we wel genoeg slaap krijgen en over het feit dat we misschien iets vaker moeten sporten. Deze kat maakt zich nergens druk om. Hij is de ontspanning zelve. Hij is het ultieme voorbeeld om eens af en toe, tussen de drukke momenten door, een voorbeeld aan te nemen. Zouden we niet allemaal, al is het maar heel af en toe, een klein beetje meer kat moeten zijn?