Help!

Je bent jong, je hebt psychiatrische problemen en je wilt wat. Aanvankelijk is dat gewoon hulp. Helaas blijft die uit en wil je alleen nog maar dood. Terwijl het ministerie jou maar weer eens tot actiepunt van een beleidsplan bombardeert en de gemeente voor de zoveelste keer een nieuwe, nog goedkopere zorgaanbieder voor je heeft uitgekozen, leg jij de laatste hand aan je afscheidsbrief.

Sinds het invoeren van de Jeugdwet beslist de gemeente over hulp bij onder meer autisme, eetstoornissen en ADHD. Jongeren zouden onnodig te veel van dure zorg gebruik maken. Een psychiater of psycholoog nodig? Welnee, een opvoedcursus of het kind meer buiten laten spelen, kan ook helpen. Hiermee worden kinderen met een psychische aandoening weggezet als aanstellers die het afkunnen met een lekenambtenaar. Op deze manier wordt de jeugd-GGZ wegbezuinigd en het geld dat overblijft heeft het kabinet hard nodig. Voor prinses Amalia, bijvoorbeeld.

Onze prinses is bijna achttien en vanaf dat moment troonopvolger. Dat is een zware taak op haar koninklijke schouders. Om haar optimaal te begeleiden en ondersteunen, wordt genereus de portemonnee getrokken. Voor alle hulp die de prinses nodig heeft, wordt vanaf haar achttiende verjaardag jaarlijks zo’n 1,5 miljoen euro uit de schatkist geschept. Een nogal schril contrast met het gebedel en geschraap dat de jeugdzorginstellingen ten deel valt om eveneens jonge mensen met de drukkende last van een psychiatrisch ziektebeeld op de niet koninklijke schouders te begeleiden.

Gooi als eerste stap naar een oplossing die Jeugdwet overboord. Draai het terug en doe daarbij eens gek. Bewandel de kortste weg terug naar hoe het was en mijd de bureaucratische omwegen. En niet onbelangrijk: laat de ene last niet onevenredig veel zwaarder wegen dan de andere. Op jonge leeftijd belast worden met de ongevraagde rol van koningin van een volk is heftig. Maar met een complexe psychiatrische stoornis je weg vinden in het leven niet minder.