De laatste sneeuwpop

De klimaatverandering is in volle gang. Toen ik vorige week een sneeuwpop maakte, realiseerde ik me dat het misschien wel de laatste was. Een bijzonder moment. De laatste Elfstedentocht was in 1997, de laatste sneeuwpop is gemaakt in 2019; stel je voor dat dat zo is…

Je denkt: het zal wel loslopen, er komt nog meer sneeuw. Maar wat nou als dat niet zo is? Dan was dit dus de laatste sneeuwpop. De klimaatverandering brengt natuurlijk meer ellende met zich mee. Echte ellende. Straks staan we tot onze knieën in het water. Dan is het gebrek aan sneeuwpoppen bijzaak.

Toch gun ik iedereen een sneeuwpop. Met name de komende generaties, de kinderen die de komende decennia buiten spelen – die gun ik het ‘t meest. Een sneeuwpop maken is puur genieten. Het mooiste moment, is het moment dat je merkt dat de sneeuw blijft plakken. Dat je een klein balletje over de grond rolt, dat steeds iets groter wordt. Tot het moment dat de bal zó groot is geworden, dat ie niet meer te rollen is. Vervolgens maak je een tweede bal, iets kleiner dan de eerste. Niet te zwaar, je moet ‘m immers nog kunnen optillen. Zodra de tweede bal op de eerste is geplaatst, rol je een klein hoofd, dat je er bovenop drukt. Dan is de basis klaar. Eventueel kun je takken toevoegen als armen en een wortel als neus, om het compleet te maken.

Mijn laatste sneeuwpop was binnen twaalf uur verdwenen. Je kon wel zien waar ie had gestaan, aangezien het overal weer groen was, behalve op de plek van de sneeuwpop – daar lag een zielig hoopje sneeuw. Hij had het begeven onder de klimaatverandering, de tijdelijke variant; ik had de pop ‘s avonds gemaakt, en het was die nacht warmer geworden. Dooi was de sneeuwpop fataal geworden.

Ik keek naar de restjes sneeuw en bedacht me hoe jammer het zou zijn als er straks geen sneeuw meer is. Dat er generaties gaan komen die sneeuw alleen kennen van oude foto’s, of van de kunstmatige variant, in een snowcenter. Dat je naar de Himalaya moet om sneeuw in real life te ervaren.

Een wereld zonder sneeuw: wat een gemis. Denk daar maar eens over na, als je ooit de kans krijgt om een sneeuwpop te maken. Het kan zomaar de laatste zijn.