Té triest voor woorden

Een column over discriminatie van bepaalde groepen in onze maatschappij, gebezigd door rechtse politici in de Tweede Kamer, wordt hier door de redactie niet gewaardeerd; zelfs een column over het zielige inlegvelletje wordt niet geaccepteerd ter plaatsing. Dan maar weer over een ander boeg de column van deze keer, ik ben benieuwd wat de redactie nu gaat doen.

Mocht deze column geplaatst worden, dan mag u zelf bedenken waar de kop op slaat.
Met verbazing heb ik het nieuws weer zitten te volgen over het afschieten van ruim 1800 Edelherten in de Oostvaardersplassen. Ik dacht: “Dit kan niet waar zijn, het is onbeschoft, illegaal en haram (Arabisch voor verboden)”. Maar het schijnt in dit land echt te kunnen en dan vraag ik me toch echt af hoe ver Nederland afgezakt is in haar eigen ellende?
Op 6 december heeft de Rechtbank Midden Nederland – voorzieningenrechter, uitspraaknummer UTR 18/4060 en 18/4249 – de uitspraak gedaan dat de edelherten afgeschoten mogen worden.

Nu ben ik van mening dat de rechter niet de juiste uitspraak heeft gedaan, gebaseerd op verkeerde informatie van Staatsbosbeheer, dat zijn werk niet goed en zeker niet grondig heeft gedaan.
Daarnaast ben ik de mening toegedaan, dat als het afschieten gedaan wordt om daarna het vlees van de herten te verkopen aan poeliers, dit helemaal tegen de fatsoensregels ingaat, mede gezien het feit, dat er mogelijk geen grondig onderzoek is gedaan naar:

* de mogelijkheid om de dieren over te zetten naar andere nationale of internationale parken, waar mogelijk vraag naar nieuwe dieren is
* de mogelijkheid de herten in te zetten in gebieden in de buurt van grote bosbranden, zodat de gebieden kaal worden gevreten en de branden zich niet kunnen uitbreiden
* de mogelijkheid om de armen en mensen zonder voedsel op deze aardkloot te voorzien van een flink stuk gratis vlees

Dieren hoeven niet afgeschoten te worden en zeker niet in deze aantallen. Stop deze onbeschofte, niet-goed-zijnde voor dier en welzijn in deze wereld en zoek naar een oplossing waar de wereld, de mens maar vooral onze edelherten nog wat aan hebben.