Schoolplein

Ook als het regent ga ik tegenwoordig hardlopen. Ik vind het zonde om verstek te laten gaan voor een paar spetters. Bovendien heb ik teveel voorjaren meegemaakt waarin ik opnieuw kon beginnen. Conditie opbouwen is makkelijk, maar de kunst is om die conditie in de donkere maanden vast te houden.

Het abonnement op Fit For Free heb ik dit jaar opgezegd. Reden: net als alle andere Nederlanders ging ik nooit. Daarnaast is de sportschool de vijand van elke duursporter. Laten we eerlijk zijn: heb je ooit een Keniaan op een loopband gezien? Natuurlijk kan een marathonloper prima trainen in een fitnesscentrum, maar een kronkelend bospad heeft net iets meer charme. Sporten mag leuk zijn, vergeet dat niet. Plezier is een niet te onderschatten factor als het gaat om volharding.

Dat veel mensen liever onder een dak sporten komt omdat wij, volwassenen, niet meer aan het buitenleven gewend zijn. Toen ik laatst aan het rennen was in de regen kwam ik langs een schoolplein. Het regende behoorlijk hard. Zo hard dat ik onderweg alleen maar gehaaste mensen tegenkwam, half verstopt onder poncho’s en paraplu’s.

Tot ik bij dat schoolplein kwam.

Daar klonk gelach en geschreeuw. De kinderen hadden waarschijnlijk even pauze. Ondanks het slechte weer waren ze buiten aan het spelen. Het leek wel alsof het overal regende, behalve op het stuk waar de kinderen liepen. Dat het regende boeide ze niet. Zo te horen vonden ze het veel te leuk om buiten te zijn en rond te rennen. Waarom zou je je plezier ook opgeven voor een paar druppels?

Het is jammer dat je een schoolplein nodig hebt om je te realiseren dat deze onbevangenheid er bijna bij alle volwassenen uit is geslagen.