Ik heb geen kerstboom

In mijn woonkamer staat geen kerstboom met lichtjes en kerstballen. Dit is een keuze van mij. Ik respecteer dat andere mensen wel een boom hebben, sommige om religieuze redenen en andere voor de gezelligheid. Ik zelf ben er van huis uit niet mee opgegroeid en mis het dus ook niet. Als ik van mijn werkgever een kerstpakket krijg dan voel ik me zeer verheugd; de wijn neem ik niet, want deze nuttig ik niet.

Vroeger als kind ging ik met veel plezier naar het kerstdiner. Ik vondt het heel gezellig met alle lichtjes en lekkere dingen. Het leek wel een soort suikerfeest, maar dan met een boom. Later toen mijn kinderen naar school gingen, verheugden ze zich ik ook op het kerstdiner. Alle moeders maakten wat lekkers en alle kinderen kwamen in hun mooiste kleding op school. De school was omgetoverd tot dinerzaal met kaarslicht. Supergezellig hoor. Ik geloof dat er niets mis was dat mijn kinderen met een islamitische identiteit samen met hun klasgenootjes gezellig gingen eten.

Toen ik werkte als coördinator op een katholieke school, integreerde ik het suikerfeest op school. Dit was ook voor de gezelligheid en om elkaar 1 te voelen. Dat lukte, Marokkaanse, Nederlandse, Turkse en ouders van alle nationaliteiten vierden samen een feest. En de kinderen leerden elkaars gebruiken kennen. Ik vindt dat daar niks mis mee is.

We leven samen in Nederland. We moeten het samen doen. Dat ik ervoor kies geen kerstboom in mijn woonkamer te stallen, is mijn keuze. Maar dat mijn buurvrouw het wél doet, is prima. Als mijn buurvrouw straks een kaartje in mijn bus gooit met de beste wensen, dan stuur ik haar een kaartje met a happy newyear!

Opdat het een mooi jaar wordt met veel verdraagzaamheid en liefde voor elkaar!