I AMoe

Moe ben ik, en moe zal ik blijven tot de dag wanneer de betutteling het land verlaat. Zeker, tegen het eind van het jaar slaat deze vermoeidheid hard toe. Zo hard, dat ik het liefst onder een steen kruip en daar blijf liggen tot het weer voorjaar wordt. Zon erin, betutteling eruit.
Kijk, het is niet zo dat ik mijn medemens geen stem gun, maar sommige stemmen moet je geen podium geven. Behalve die van mij natuurlijk.
In dit stuk wil ik het niet hebben over Piet, Homoseksualiteit, genderneutraliteit, blanke vla lobbyisten of een actiegroep ten behoeve pantoffeldiertjes die blootvoets door het leven moeten. Immers actiegroepen genoeg die boos zijn en de volledige aandacht krijgen.
Mijn oog viel op het nieuwsbericht dat de letters I Amsterdam moeten worden verwijdert. Jazeker… Weg ermee!! Dit trekt teveel toeristen aan, foei toch! Zorgt namelijk voor rommel in de stad die toeristen. Sterker nog, niet alleen de toeristen zijn een doorn in het oog, maar ook de boodschap die I Amsterdam uitstraalt. Het is je reinste individualisme, bah zeg! Het woord I amsterdam is besmet en doordrenkt van individuele geilheid en misplaatste symboliek. We zijn immers samen, divers en niet egocentrisch en kil zoals deze letters doen vermoeden.
Ik snap dit niet, en ik wil het denk ik ook niet snappen. Het verbaast me alleen dat het zover is gekomen. Van elke scheet die er gelaten wordt, moet er wat gevonden worden. Ik durf al bijna niet meer mijn me, myself en I Phone op te nemen. Ben ik nu een individualist met een I phone…en hoe dan met de winkel ICI paris, moet je dat in elke stad van Nederland willen verkondigen “Parijs HIER”? Daar straalt het indivualisme vanaf!
Dat een aantal zaken in de stad toeristen aantrekken, is jammer. We kunnen moeilijk zeggen dat de Arc de Triomph ook maar gesloopt moet worden (over een stukje ego-geilheid gesproken). Of de pyramides in Gizeh. Wat dachten die Farao’s eigenlijk toen ze deze lieten bouwen. Stelletje megalomane egocentrische labbekakken waren dat zeg.
Natuurlijk snap ik ook wel dat letters makkelijker te (ver/mis/her)plaatsen zijn dan cultuurhistorisch erfgoed, maar stel je voor dat dit soort oproepen toen ook werden gedaan en uitgevoerd!
En daar beste lezers, wordt ik moe van. Moe van alle schenen waar tegenaan geschopt kan worden, moe van alle vingertjes die altijd wijzen, moe van loze kreten over zaken die er echt toe doen.
Die steen……Soms klinkt dat wel heel aantrekkelijk of is dat individualistisch als ik mijzelf dat gun?