De toekomst: energielabel Tinderdating!

Het was medio 2030 en ik sprong van bovenaf uit de erker op de 1e verdieping in de zelfrijdende auto die ik had laten voorrijden. Eindelijk had ik een date via de ‘Environmental Tinder Dating App’ gescoord! Deze app koppelde heren aan dames op basis van energielabel scores. De mooiste dames hadden het label A en de minder fortuinlijke G.

Met mijn energielabel G had ik geen kans, met dit label was ik nog net niet crimineel! Label H bestond ook, maar dan kreeg je te maken met dames die hun energielabel niet wilden uploaden, of crypto-kutten met een fake account die via een match de code van jouw crypto-wallet probeerden te hacken. Wanhopig als ik was kocht ik een illegaal energielabel D-bewijs en regelde ik een date.

Ik belandde door het open dak in de auto, eigen vervoer bestond niet meer, de elektrische zelfrijdende auto was de enige optie. Op straat was je je leven niet zeker door boze mensen met gele hesjes, vandaar mijn sprong. De auto stopte voor niemand, behalve voor de blauwe hesjes van de politie. Per rit reed je gemiddeld 2 mensen aan, maar dat was de prijs die je nu eenmaal betaalde voor een beter milieu.

Sharing is niet always caring. De auto rook nog naar braaklucht van de avond ervoor en er lag nog een halfvolle fles gootsteenontstopper op de passagiersstoel. Door de extreme accijns op alcohol was GHB het genotsmiddel van de Nederlander.

Aangekomen bij de gated-community in Aerdenhout belde ik aan, en ze deed open. ,,Hi aangenaam, ik ben Anna en ik heb energielabel Dubbel D!” Onder de indruk van haar prachtige verschijning zei ik enigszins ad rem: ,,En ik ben een man die je niet in een energielabel vatten kan.”

,,Haha, jaja”, zei ze terwijl we terugliepen via het lange grindpad. ,,Kom, ik moet je wat laten zien!” Bij het huis was een reusachtige garage.

Met grote ogen aanschouwde ik de Diesel Range Rover Sport SUV. ,,Wanna go for a joyride?”, fluisterde ze in mijn oor. Mijn hart sloeg in mijn keel van spanning, hierin rijden stond gelijk aan 10 jaar cel!

We scheurden naar Zandvoort, Anna reed blauwe hesjes omver en schreeuwde te pas en te onpas ‘Ik kom al uit een goed milieu!’ tegen iedereen die het maar horen wilde. Na de chicane bij het circuit vervolgden we de weg naar mijn huis. ,,We kunnen daar niet heen”, zei ik, ,,daar zijn rellen!”

,,Bek dicht!”, zei ze. Ze draaide de auto vakkundig voor het pand. De relschoppers waren gestopt door de aanblik van de enorm grote diesel SUV en begonnen te zingen: ,,Zij moet een hesje aan! Zij moet een hesje aan!”’