De onvrede van het volk, een taak voor de regering

Niet alleen in Frankrijk, maar ook in Nederland zien we de onvrede van het volk groeien. De maatschappij verhard, net zoals de toon. Veel mensen zijn dwars, hun mening is de juiste en die verkondigen ze graag. Waar is die tolerantie en het begrip gebleven? Verdwenen? Vervangen door onzekerheid en angst? Want als je door al die walgelijke discussies heen prikt, zie je dat veel mensen zich zorgen maken. Zorgvuldig verpakt in stoerheid, uiten ze hun onvrede.
Neem de zwarte pieten discussie, gaat het nu echt om het behoud van dat zwart geschminkte vrolijke mannetje? Of ziet men langzamerhand de Nederlandse tradities een voor een wegvallen? Paasfolders die lentefolders worden en de kerstperiode die ineens de wintertijd heet? Terwijl de producten voor het Suikerfeest openlijk worden gepromoot. Is dat wat ze zorgen baart?
Dat er producten, standbeelden of straatnamen die maar enigszins aan racisme of aan de slavernij zouden kunnen linken moeten verdwijnen en dat als je zelf die link nooit hebt gelegd, je dat kwalijk wordt genomen?
Dat vrijheden die in dit land zorgvuldig verworven zijn, sommige nieuwkomers tegen de borst stuiten? En dat als je die vrijheden niet wilt opgeven, je wordt verweten dat je geen begrip hebt voor je medemens?
Dat je dochter voor hoer wordt uitgemaakt omdat ze een minirok draagt en dat je de boerka maar normaal moet vinden? En dat er zelfs immigranten zijn die alle vrouwen in Nederland liever in een boerka zouden zien? Is dat wat ze zorgen baart?
Dat mensen die Nederland na de oorlog met bloed, zweet en tranen hebben opgebouwd in verdomhoekjes komen. Dat ze mensen zien worstelen met de kosten voor de gezondheidzorg. Dat gescheiden zonen of dochters met kinderen geen huis kunnen vinden omdat er niets beschikbaar is? Dat ze misschien daardoor met gemengde gevoelens zien wat er wel voor vluchtelingen geregeld wordt?
Dat ze zien dat immigranten en hun kinderen die hier al voor jaren wonen het geweld tegen Nederland niet uit de weg gaan als het om hun geboorteland gaat. Maken ze zich misschien zorgen of dit nu wel of geen medelanders zijn?
Dat ze zelf wel goedwillende medelanders of immigranten zijn, maar toch over die ene kam worden geschoren?
Zou het misschien helpen als ze meer duidelijkheid konden krijgen over het voortbestaan van hun eigen vertrouwde Nederland? Dat ze meer begrip zouden hebben voor veranderingen als het in het belang van alle Nederlanders zou zijn? Het lijkt mij van wel en zeker een mooie taak voor de regering.