13 weken

13 weken zwanger. Ik staar naar een screenshot van de zwangerschapsapp van een vrouw die ik nauwelijks ken. Haar vriend, de toekomstige vader, ken ik dan weer wel. Ik ken hem van binnen en van buiten en hij mij ook.

Ik tel 13 weken terug en realiseer me dat dat de week was dat ik hem mijn sleutels gaf. Die week was hij ongeveer de helft van de tijd bij mij. Drie avonden viel ik in zijn armen in slaap, drie nachten lag hij rustig naast me, drie ochtenden maakte ik ontbijt voor hem en vertelde hij me over zijn dromen. Wat hij die andere vier nachten uitspookte, maakte ik me toen niet druk om.

Vier nachten is natuurlijk meer dan genoeg tijd om iemand de bezwangeren, maar toch ben ik verbaasd. Op papier is het allemaal helemaal niet zo gek; een stel van halverwege de 20 dat net is gaan samenwonen en een kindje verwacht. Normaalste zaak van de wereld zou je zeggen. Maar in dit geval kwam het voor mij toch onverwachts. Het is zo plotseling en zo pijnlijk omdat hij twee maanden geleden nog voor mij leek te kiezen.

Hij was het zat, zei hij, haar onvoorspelbare gedrag en de eeuwige ruzies. Hij was er klaar mee en gaf mij zijn telefoon zodat we die avond niet afgeleid zouden worden. We waren samen, hij en ik – en het voelde goed. Meer dan goed zelfs, het voelde alsof het zo moest zijn.

Terugdenken aan die avond breekt mijn hart een beetje. Vooral nu ik weet dat zij toen al een maand zwanger was van hun liefdesbaby. Ik maakte eigenlijk geen schijn van kans, maar hoopte zo van wel. Ik wilde alles met hem delen, met heel mijn hart van hem houden en uiteindelijk samen een kleintje opvoeden. Maar zij was me voor.

Het voelt alsof ze mijn geluk heeft ingepikt, mijn kans op ware liefde voor mijn ogen weggeroofd heeft. Hij was de eerste man die alles van me wist en het accepteerde. Hij kende mijn duistere geheimen, hij wist van de foute keuzes die ik gemaakt heb, de rare dingen die ik doe en hij nam het voorlief. Terwijl ik bang was dat geen man van me zou kunnen houden als hij alles over me wist, vertelde hij me het tegenovergestelde. De angst dat niemand mij als de moeder van zijn kinderen zou willen, nam hij weg toen hij tegen me zei dat ik één van de weinige vrouwen ben die hij echt respecteert.

Hij liet me geloven dat liefde misschien toch voor me weggelegd is. Het bleek niet zo te zijn.

In ieder geval niet met hem.