Racistische & sekstische artsen, óók in dit land

Je hebt pijn. Je bezoekt een dokter. Je verwacht dat je serieus genomen word en de dokter je vertelt wat je mankeert. Dit gaat volgens de boeken wel zo. Maar in de praktijk gaat het net even iets anders. En dan wel in mijn beleving als patiënt.

Ik weet vanuit mijn opvoeding dat vrouwen zwakker zijn dan mannen. Dit maakt van mij een feminist. Weliswaar een feminist van zwijgend aard. Behalve nu. Ik weet hoe diep het me ook raakt dat dit vrouwen vaker overkomt. Dat ik niet de enige ben. En er zijn zelfs stukken over geschreven waar ik niets over terug lees in Nederland. Alsof het niet voorkomt! Tijd voor verandering? Een nieuwe discussie? Is het een taboe? Doorbreek hem, deel ervaringen en gevoelens. Artsen redden levens maar zijn niet heilig.

Zit ik daar met pijn. Net zoals vele. Het verschil zit hem in de behandelingen die zij krijgen en ik niet. Ik heb een zwarte huidskleur die ik als een sieraad altijd bij me draag. Wat rondingen die mij, mij maken. Ben tevreden over mijn uiterlijk. Met alle imperfecties die er aan te zien zijn. Als je als vrouw je goed voelt straalt dat iets uit. Maar wat als je ziet dat die ene arts je mooi vindt en te ver gaat? Wat doe je dan? Ik voel me dan lelijk. Goedkoop. Er doen zich twee opmerkelijke dingen voor: de arts stuurt je zo snel mogelijk weg óf hij laat je zo vaak mogelijk terugkomen. Niet gek dat dit soort dingen ook hier gebeuren.

Volgens sommigen kan het je zelfs fataal zijn. Er zijn bepaalde artsen die je belachelijk maken of je het gevoel willen geven dat je het beste bent wat hen is overkomen. Positieve en negatieve discriminatie. Dat wanneer zelfs je leven er van af kan hangen? Het antwoord is ja. Zo kreeg ik gisteren voor blaas en rugklachten een vaginaal toucher aangeboden en vroeg ze of ik vreemd ging waar mijn vriendje bij zat. SOA?! Ze grijnzde toen ze begon over een eventueel rectaal toucher. Nu ben ik bi en werd woest. Niet alleen daarom, ik had pijn. Heb vele blaasontstekingen gehad en nu heb ik zoveel pijn dat ik er soms geen raad mee weet. Antibiotica werkt zelfs niet. Krijg ik verder onderzoek? Een echo? Testjes? Nee. Niets. Loop al twee maanden rond met dit soort klachten. En op de spoedpost was ik het lachertje van de dag. Ben het zat. Zo zat dat ik protesteer.

Zij negeren mijn pijn, ik negeer de arts en de niet werkende antibiotica.

Ik hoop dat anderen ook hun verhalen delen. Ben ik de enige in Nederland?!