Ons Epke

‘Homo’, was je vroeger als je op het klimrek aan je klasgenootjes vertelde dat je op turnen zat. Gelukkig is dat inmiddels een beetje achterhaald. Ik kon me vroeger moeilijk voorstellen dat er mensen waren die, in plaats van bijvoorbeeld voetbal, gingen turnen. In een te strak turnpakje halfnaakt rondhuppelen. Dat werd door de voetbaljongens al gauw met ‘de verkeerde kant’ geassocieerd. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik maar weinig met de sport heb. Kijk het ook nooit. Althans nooit…

Ik deed dit weekend even een rondje ‘thuisthuis’ zoals ik dat noem. Even terug naar het dorp waar ik vandaan kom. Ter Apel, of all fucking places. Mams had de zolder opgeruimd en kwam een foto tegen van een kleine Tompie die met zijn blonde bloempotkapseltje en die achterlijke gymnastiekschoentjes in een kringetje in de plaatselijke gymzaal stond. Alle kinderen van de peuterspeelzaal in het dorp deden toentertijd aan gymnastiek. Tompie nam al gauw afscheid van de gymzaal tijd toen hij eindelijk oud genoeg was om, je verwacht het niet, te mogen voetballen.

Nadat ik ’s middags tijdens een potje FIFA de zak Nibb-it van mijn broer had leeggegeten en langs de gymzaal terug naar het huis van mijn moeder was gefietst, plofte ik verkleumd op de bank. Voldane, dikke ik zette de televisie aan en toeval wilde dat ik getuige was van de oefening van Epke. ‘Ons Epke’, volgens de enthousiaste turncommentator Hans van Zetten. Van Zetten gooide er merkwaardige kreten uit die je eerder verwacht in de nieuwe film van Kim Holland dan bij een turnwedstrijd.

Epke pakte met een schitterende oefening de wereldtitel. Mooi man. Ik vind het namelijk wel een sympathieke vent, die Epke. De ideale schoonzoon, dat gevoel krijg ik altijd een beetje bij hem. Hij rondde dit jaar zijn studie geneeskunde af, werd dus afgelopen weekend wereldkampioen en eerder dit jaar ook nog eens voor de eerste keer vader. Geen homo dus. Is dat ook weer uit de wereld.