Miss Communication

Dat vraag ik u af. Of u op zoek bent naar een partner? Niet iemand om samen door het leven te gaan of het bed mee te delen. Nee, iemand die je partner is in de logistiek. Of bij het uitzoeken van je hypotheek, huis,verzekering of fiets. Zelfs maatschappelijke partners die samen gezellig bij je op de bank, met het bord op schoot, de eredivisie kijken.

Het lijkt alsof communicatiespecialisten hebben afgesproken dat ze hun opdrachtgevers en masse adviseren hun aan te bieden product op te leuken. Om een gevoel of andere emotie eraan toe te voegen. Gevolg is dat je wordt overstelpt met eens betekenisvolle woorden, die zijn verworden tot holle frasen.

Bedrijven proberen je het idee te geven dat ze niet aan je willen verdienen, maar dat ze er zijn om je te ‘ontzorgen’ en te ‘ontlasten’. Toevoegingen en ronkende leuzen als ‘partner’, ‘passie’, ‘wij beschouwen onze missie als geslaagd als…’ en ‘wij nemen graag de sprong in het diepe met u als u….’. vliegen je om de oren.

Maar een bakker stapt niet geeuwend om 4 uur ’s ochtends uit bed, omdat hij een passie heeft voor kadetjes. Het is zijn broodwinning. Passie voor vorm hebben schoenverkopers niet, ze hopen hooguit dat de pasvorm goed is en hun salaris aan het einde van de maand staat bijgeschreven. De autodesigner is in zijn missie geslaagd als hij onder de emissienorm blijft. En de zonvliegvakantie is niet fijn als die eindigt met een sprong in het diepe. ‘We willen u ontlasten’, gaat alleen op bij een fabrikant van toiletpotten. Die blijven bij de kern van hun core-business.

Het is wel te begrijpen, want je wilt je nou eenmaal onderscheiden. Maar als iedereen dat op dezelfde wijze doet, met dezelfde woorden, dan valt juist weer degene op die normaal doet. Toen kranten zwart-wit werden gedrukt, viel een gekleurde advertentie erg op. Nu ze een bonte verzameling van foto’s en kleuren zijn, valt juist die grijze muis op. Het Umfeld is bepalend voor je eigen item.

Een hoop gemiste kansen en miscommunicatie in de reclamewereld dus. In andere tijden werd er bij een aangeboden nieuwe auto een mooie vrouw meegekiekt. Je moest je aandacht dan verdelen tussen model en auto. Dat werkte wel, deze Miss Communicatie. Alleen het beeld, zonder ronkende motoren en ronkende woorden. Zeg maar niets meer.