Je bent niet het probleem wel de oplossing

Mensen die vragen of het nou waar is dat stagiaires op middelbare scholen zo worden uitgetest, wil ik graag van een antwoord voorzien. Dat is zo. Als vierdejaars stagiair vindt je jezelf al een hele docent, maar de gemiddelde twaalfjarige kan daar wel eens anders over denken.
“Meneer heeft u een vriend?”, vraagt een meisje uitdagend vanachter uit het lokaal al smachtend dat ik haar de reactie ga geven die zie wenst te krijgen ten overstaande van de rest van de klas. “Nee ik heb geen vriend”, is mijn antwoord al pogend de vlakte te behouden. “Oow want ik ging er vanuit dat u een homo was”, besloot de tiener haar kortstondig pleidooi. Een paar seconden gaan voorbij waarin een tal van gedachten door mijn hoofd razen. Een stagiair heeft voor zijn gevoel nu twee opties. Optie één is de aanval met teksten in de richting van “ik wil niet dat je me op deze manier aanspreekt”. Optie twee is de passief-agressieve houding met “waarom denk je dat ik een homo ben dan?”. Ik koos echter geen van beide en gooide het open. “’Een homo’ bestaat niet, mensen die homoseksueel zijn bestaan wel maar ik val toevallig op vrouwen”. Een error gaat door het meisje haar hoofd en ze denkt. “Wat heeft hij nou eigenlijk gezegd?” Maar bovenal. “Waarom werd hij niet boos?”.
Het scheldwoord ‘homo’ werkt omdat het zijn taak vervuld. Een scheldwoord heeft als doel een ander pijn te doen. Wanneer iemand naar je roept en suggereert dat je homo bent voel je jezelf gekwetst, dat is de huidige reactie. Ook in Nederland. Maar wanneer een ander je homo noemt en je dit niet opvat als een scheldwoord en dus ook niet gekwetst bent of kwaad wordt is de strijd gewonnen. Er zullen altijd personen te kortzichtig blijven om te begrijpen dat mensen op onze aarde verschillend zijn. Dat ze andere dingen voelen en andere mensen liefhebben. Mensen zullen altijd blijven kwetsen en proberen een ander te raken, want voor velen is ‘anders’ ‘vreemd’ in plaats van gewoon anders.
De titel ruimdenkend voor degenen die andere accepteren voor wie ze zijn was mooi voor de jaren ’80, maar we moeten nu de volgende stap maken. Mensen mogen me noemen wat ze willen. Homo, hetero of lesbi ik weet zelf wie ik ben. Wie ik liefheb is alleen voor mij belangrijk.