Human being not human doing

Ik heb vandaag een stuk gelezen van een jonge dame, die haar frustratie uit over dat ze vind dat ze zoveel MOET. “We moeten zoveel in het leven, ik wordt er moe van, zegt ze.
Daarom wil ik zeggen dat we werkelijk NIKS moeten. We moeten helemaal niets. We hoeven er alleen maar te zijn. We hoeven alleen maar te voelen. Alleen maar te voelen wie we zijn en hoe we willen zijn. We moeten eens stoppen ons te gedragen als een voorgeprogrammeerde robot. We moeten eens onze routines breken. We moeten eens naar onze gevoel luisteren en naar onze lichaam luisteren. Misschien zeggen die zoveel.
Maar omdat we alleen maar DENKEN dat we zoveel moeten en helemaal niet stil staan bij wat we voelen of hoe we ons voelen, kunnen we ook de signalen niet de juiste opvangen. We kunnen eigenlijk niets, helemaal niets. We werken onze ware ik tegen door als een robot te leven. Doordat we continue onze ware ik negeren, voelen we onszelf genegeerd en afgewezen. En hoe denk je dat iemand zich voelt, die continue wordt genegeerd en afgewezen? Ongelukkig..
Dit is waarom we veel consumeren continue achter dingen aanrennen. Dit is waarom we om bevestiging vragen bij andere en aandachtgeil zijn.. We zijn ongelukkig.. Sterker nog we rennen achter dingen aan om gelukkiger te worden. Maar juist die dingen, zijn niet onze ware gelukmakers. Nee, je zult niet gelukkiger zijn als je die deadline hebt gehaald of als je optijd op je werk bent of als je die nieuwe telefoon hebt gekocht of als 300 keer bent geliked in 2 minuten. NEE, helaas ik moet je teleurstellen, NEE. Dit zijn hele kleine geluksmomentjes die maar een paar minuten of maximaal een paar dagen duren. Daarna is het weer over en ga je weer rennen voor iets nieuws of iets anders. Wat wij nodig hebben is duurzaam geluk..
Daarom zeg ik, STOP, stop nu even met alles wat je doet, ga even rustig zitten of liggen, luister naar je gevoel.. Hoe voel je je? Kun je deze vraag nu wel oprecht beantwoorden..?
19/11/18