Het meisje en de prikkels

Mam, zullen we naar Ikea?
Mijn kastje is kapot
Die waar ik alles inprop
Hij wil niet meer op slot

Nu puilen er uit de laatjes
Zoveel gedachten, beelden, geluid
Als ik wil slapen neurie ik een liedje
Maar het komt er steeds boven uit

Dan zie ik weer voor me
Hoe Tom, je weet wel, uit mijn klas
Zijn potlood met de belletjes verloor
En hij had ‘m nog maar pas!

Of ik denk aan het kleine kevertje
Dat ik zag daar in het groen
Die keer dat jij ‘m niet zag en dat ook niet wilde
Omdat we boodschappen moesten doen

Of ik denk aan die motor, die zo snel voorbijreed
En bijna huil ik weer
Dat nare, harde geluid
Mijn oren doen meteen weer zeer

Of ik denk aan hoe ik tegen je mopperde
Ik was toen moe, maar heb zo’n spijt
Ik zei zulke onaardige dingen
Daaraan denk ik nu de hele tijd

Of ik denk aan bewegen
En plots fladderen mijn handen
Ik zou willen dat mijn lijf rustig doet
Ik zou weer willen landen

Of ik denk aan van alles door elkaar
En nog meer, nog zoveel meer
Ik probeer dan diep adem te halen
De boel uit elkaar te halen, zoals ik leer

Dus stop ik al die dingen in dat kastje
En dat draai ik dan op slot
Maar het kastje puilt nu uit
Het slot is vast kapot

Of misschien ben ik dat wel
Maar jij zegt dat dat niet klopt
Je neemt me ook niet mee naar Ikea
Maar gaan samen opruimen, wat is opgekropt

Dus vertel ik jou alles uit mijn hoofd
Mijn lijf vertelt je ook een deel
Jij luistert en houdt me stevig vast
En opeens is het niet meer te veel