De studentengriep.

Gisteravond zat ik met mijn moeder in de auto en we hadden het over drugsgebruik, ik vertelde haar dat ik niemand ken in mijn omgeving die nog nooit een pilletje had geslikt. Zei vroeg mij ‘goh’ waar ligt dan die grens? Wanneer ben je verslaafd en wanneer is het oké om drugs te gebruiken.

Twee jaar geleden heb ik daar persoonlijk een grens in getrokken een pilletje op zijn tijd is oke, maar op het moment dat het gaat om heroïne gaat het te ver. Maar waarom gaat dit te ver? En wanneer zijn die grenzen in onze generatie gaan vervagen?

Het gaat niet om alleen om de vervaging van de grens over drugs, maar over het vervagen van grenzen in het algemeen. In het studentenleven heb je de “studentengriep” ook wel chlamydia, het is totaal geen taboe meer omdat te krijgen. En soms vraag ik mij af of iedereen wel door heeft wat voor effect chlamydia op je lichaam heeft en waarom mensen er niet gewoon voor kiezen om veilig seks te hebben? Laatst las ik een stuk dat 80% van de vrouwen met het HPV virus besmet zijn of besmet zijn geweest. Nee, dit valt dan wel niet onder de “normale” SOA maar het heeft zeker effect op je lichaam.

Dus waar leg je de grens tegenwoordig? Wat wordt nog meer normaal? Wordt het normaal dat we in de toekomst een hele generatie tienermeisjes hebben met chlamydia, want ja dat is toch eigenlijk maar een griepje, twee pilletjes slikken en je bent er weer van af! Of wordt het normaal dat er op middelbare schoolfeesten drugs gebruikt wordt?

Persoonlijk zie ik deze grenzen niet verder meer vervagen, ik denk dat wij de generatie zijn die voor voorlopig het meest rebels is. We hebben dit fenomeen al gezien in de jaren 70 met de hippies, een hele bevolkingsgroep die voor vrijheid stond in alles. Wij zijn de millennials, wij maken de nieuwe grenzen en ik hoop dat de volgende generaties onze grenzen niet verder opzoeken.