De millennials

Bang te zijn wat andere denken over ons.
Bang om te huilen in het openbaar.
Bang om dit niet te boven kunnen komen.
Teleurstellingen worden van een vlieg een olifant.
Geen tijd om na te denken, altijd en overal prikkels.
Vluchten van onze verantwoordelijkheden.
Op zoek naar om onze angsten te verdoven en uit te schakelen.

We verliezen het contact met onze naastenliefden.
We vergeten wat echt belangrijk voor ons is.
Contact maken met een medemens maakt ons bang.
Een traan laten is een teken van zwakte.
Iedereen heeft een mening klaar op het internet.
We leven zo dicht maar zover van elkaar vandaan.
Praten over onze zwaktes is een medicijn, maar we zijn bang en zijn het verleerd.
De medemens een knuffel geven voelt als iets onmenselijk.
De vraag “hoe gaat het nu echt met je?” bestaat niet meer.
Mensen zakken weg in het moeras zonder dat je het door hebt.
Goed naar iemand luisteren en doorvragen doen we liever niet, praten liever over ons zelf.
Oortjes helpen ons om niet te hoeven praten met bekenden in het openbaar vervoer.

Iedereen heeft het beter en wil meer.
Ze zeggen als je je beste doet kun je alles bereiken.
Realiteit glipt uit onze handen.
Een aankoop voelt als een bevrediging naar meer en meer.
Succes en geluk is het enige dat telt in onze online droomwereld.
Fouten maken kent geen plek meer.
Een groot huis, dure auto, goed betaalde baan met status en een onnatuurlijke beeldschone vrouw.

Ik zie het gebeuren maar kan het niet stoppen, ik doe er ook gewoon aan mee.