We zijn meer dan onze hokjes

Individuen in hokjes plaatsen. Het is makkelijk, het is duidelijk en het is gebruikelijk. Je zal je er ongetwijfeld minimaal een keer aan schuldig hebben gemaakt en je zal ongetwijfeld al meer dan eens in zo’n hokje zijn gedeponeerd. Het gevaar van deze gebruikelijke methode van individuen omschrijven is dat het vaak niet eens zo verkeerd bedoeld is, waardoor we het maar voor lief nemen dat onze persoonlijkheden eigenlijk compleet worden afgebakend. Een andere valkuil is dat de hokjes die ons worden toebedeeld steeds persoonlijker worden, waardoor we vaak niet eens meer zien dat er kaders om onze persoonlijkheden heen worden geplaatst. We zijn niet meer slechts ‘die populaire jongen’ of ‘dat nerderige meisje’. Nee, we spreken nu eerder van ‘dat zweverige filosofisch ingestelde meisje’ of ‘die gevatte jongen die altijd op de voorgrond staat’. Hoe persoonlijk dit ook lijkt ten opzichte van ‘dat nerderige meisje’, het is nog steeds een hokje. Moeten we maar genoegen nemen met deze compacte en eigenlijk niet zo veel zeggende omschrijvingen? Ik sta zelf binnen mijn vriendengroep bekend als ‘de sarcastische autist’, die naam heb ik te danken aan mijn dwangmatige trekjes, mijn terughoudende karakter, mijn soms opvallende eigenzinnigheden en mijn sarcastische reacties op bijna alles. Ik weet dat ze het niet verkeerd bedoelen en ik moet eerlijk zeggen dat ik het ergens ook wel grappig vind dat ik dat beeld bij meerdere personen tegelijk opwek. Ook weet ik dat mijn vrienden wel weten dat ik meer te bieden heb dan mijn sarcastische opmerkingen en mijn teldwang. Maar wanneer deze omschrijving van mij wordt gegeven waar personen bij zijn die mij niet zo goed kennen, krijgen die personen geen compleet beeld van mij. Dan denk ik: maar ik ben meer dan dat relatief afstandelijke, dwangmatige meisje. Toch betrap ik mezelf er vaak genoeg op dat ik mijn hokje wel omarm, het voelt veilig en ergens toch ook accuraat, alleen niet compleet. Het is een lastige kwestie om uit een hokje te komen wanneer je er eenmaal in geplaatst bent, het is nog lastiger wanneer je je zelf nog meer naar dat hokje gaat gedragen vanaf het moment dat je erin zit. Probeer eens bij jezelf na te gaan in welk hokje jij vaak wordt geplaatst, of dat genoeg over je zegt en of je daar content mee bent. Intussen gaat deze sarcastische autist even tellen of deze column wel precies uit 400 woorden bestaat.