Samensmeringszalf Natte Droom

Ik vraag u af of u dat ook heeft. Dat je droomt dat er een geheime operatie gaande is om de polder terug te geven aan het water. De zee die geeft en de zee die neemt. Maar er is een beweging die vindt dat de zee wat te lang treuzelt en neemt het heft in handen. Het vindt plaats in Flevoland en wat eerst nog onder de oppervlakte borrelde wordt nu zichtbaar.

De eerste schermutselingen waren bij de Oostvaardersplassen, waar men de wilde runderen wil vervangen door zeekoeien, hazen door zalmhaasjes en Konikspaarden door zeepaardjes. De grote grazers kunnen weg, want het aan te planten helmgras is niet te hachelen voor ze. De boswachters worden evenals de overtollige uit zijn voegen gebarsten wildpolulatie afgeschoten en vervangen door badmeesters, havenmeesters en waterpolitie.

De volgende stap was de evacuatie van het IJsselmeerziekenhuis Lelystad. De officiële reden was een probleem met de geldkraan van de Zorgverzekeraars, maar de Guy Fawkes’ van operatie Snorkelland weten wel beter. De 5e colonne berichtte al lange tijd over nep-operaties zoals het aanpakken van ontstoken lurven en een verkoeverkamer voor mensen die zich bij de kladden hadden laten grijpen. Revalidatieprogramma’s voor wie last had van zijn hurken en iets achter hun elleboog hadden of leden aan artrose in hun kuierlatten. De wachtlijst twijfelachtige diagnoses was lang.

Zalen vol bedlegerige mensen wiens hypochondrie werd behandeld. Een stressprogramma voor patiënten die het in hun smiezen hadden. En dan de hospitaalapotheek, die elke maand werd voorzien van recepten met als enig medicijn ‘kwakzalf’ en ‘Sterk Water, 3 x daags oraal in te nemen’. Zelfs mensen die de kracht er niet meer voor hadden om hun lachspieren te bewegen, meldden zich bij de poli.
Toen het moment daar was dat iemand, die operatief de balk in zijn oog had laten verwijderen, naar buiten kwam en blijmoedig riep: ‘Klaar! Ik mag weer alles zien, van de dokter!’, was duidelijk dat fase 2 van de ontpoldering aanstaande was. De patiënten die er nog waren, werden in Zuiderzeelijnvaart elders ondergebracht, waar nog voldoende doorligplekken voorradig waren. En de ziekenhuiskussensloop kan beginnen, vervolgens de rest van Lelystad en omgeving. Te beginnen met Lelystad Airport.

‘Nou’ dacht ik, toen ik vannacht in mijn taxi zat, in mijn spiegeltje keek en me al had afgevraagd: ‘are you talking to me?’ en zei ik tegen mijn passagier, kapitein Ortega, ‘ik geloof dat uw verhaal best wel eens waar zou kunnen zijn’.
©Cale Columns