(Ont)Haasten

We worden er vaak mee geconfronteerd of we hebben er zelf last van. We hebben haast. Haast in de rij van de kassa in de supermarkt. Haast om bij de trein te komen. Haast om het juiste plekje in de trein te verkrijgen. Teleurstelling, wanneer er toch een kortere trein wordt ingezet. Wel, haast om thuis te komen om vervolgens op de bank te ploffen of om te sporten. Haast om je kind op te halen. De hele dag hebben we haast. Ik ben ook een van die mensen. Dit haasten leidt tot een enorme behoefte aan onthaasten. Dat zie je ook aan onze mede treinreizigers ‘s morgenvroeg en ’s avonds tijdens de spits. De meeste mensen hebben dan geen behoefte aan een praatje. Die stilte, heerlijk. We laden onszelf op voordat we weer vol de dag in kunnen. Wanneer we de trein uitstappen vervolgt onze haast. We mengen ons in de drukte voor het uitchecken. We staan in de rij voor de OV-fiets en daarna voor het stoplicht. Landen we eenmaal achter onze computer, dan is het eerst tijd voor een kopje koffie. De dag is nog niet eens begonnen en we moeten alweer bijkomen van de reis naar ons werk. Tijdens de dag voldoen we aan alle deadlines en drukke agenda’s om vervolgens weer op de ov-fiets in alle haast je trein te halen om je naar huis, de opvang of sport te racen.
Hoogleraar psychologie Witte Hoogendijk, in het programma ‘Sophie in de Mentale Kreukels’ van Sophie Hilbrand, leerde ons dat het niet alleen ons werk is dat ons aan burn-out klachten helpt. Al onze (sociale) verplichtingen erom heen dragen hier net zo goed aan bij. Econoom Mathijs Bouman geeft aan dat we gemiddeld 15% van onze tijd aan werk besteden, dat staat gelijk aan 1350 uur per jaar. Anders gezegd, 85% van onze tijd spenderen we aan andere zaken. Voor velen bestaat het leven uit een grote verzamelbrij aan activiteiten die na het werk volgen. In hoeverre zijn al die activiteiten nodig? Moet je vandaag sporten, eten met die vriend(in) of toch naar de werkborrel? Zouden we niet vaker nee moeten zeggen? Keuzes moeten maken? Die overvolle agenda’s, al die verplichtingen, is het echt nodig? Nee, denk ik. Het resultaat zou zijn dat er minder mensen onderweg zijn met als effect minder treinreizigers. Dit komt ten goede aan het rustmoment in de trein. Nooit meer in de rij voor het uitchecken, voor de OV-fiets, in de file voor het stoplicht. Ik zou waarschijnlijk vol energie te vroeg aankomen op mijn werk. En dat alles zonder haast.