Onderwijs is de toekomst, onze studieschuld ook…

Het is een ronduit asociale beslissing, de verhoging van de rente op de studieleningen. De huidige regeringspartijen vulden hun schaarse minuten spreektijd tijdens de verkiezingsdebatten met het benadrukken van het belang van onderwijs. Maar nu er van vier partijen een kabinet is gekneed, negeert men deze belofte. De invoering van het leenstelsel kon destijds alleen maar worden gerechtvaardigd door de lage rente van de lening. Dit draagvlak-creërende element wordt nu uit de wetgeving weggeslagen.

Het huidige systeem van de studielening is een haperende machine. Studenten worden nauwelijks door de overheid voorgelicht over verstandig leengedrag. De overheid neemt daarin geen enkele verantwoordelijkheid. Veel studenten lenen maximaal en passen daar vervolgens ook hun leefstijl op aan. De studenten creëren zo een uitgavenpatroon dat is aangepast op de maximale lening. Het is een ongezond uitgavepatroon, maar begrijpelijk. De kosten komen later wel en om te studeren moet de student toch al lenen. Het systeem faciliteert een enorme schuldenlast voor de student.

Die schuldenlast moet men volgens de overheid maar accepteren, onderwijs is namelijk ‘de toekomst’. Maar de toekomst is ook dat studenten later allicht geen hypotheek af kunnen sluiten, vanwege deze schuld. Of dat de koopkracht van deze generatie wordt gedempt door een enorme financiële ballast. Als dit kabinet onderwijs werkelijk zo belangrijk vindt, dan moet er een systeem komen waarmee louter onderwijs wordt gefinancierd.

Waarom komt er geen beperkte versie van het opleiding-declaratiestelsel? De student uit het voortgezet onderwijs mag een opleiding kiezen die wordt gefinancierd door de overheid. Tot februari van het eerste studiejaar kan de student nog wisselen van opleiding. Wisselt de student later, dan kan hij altijd nog van het leenstelsel gebruikmaken. Wanneer een student beslist om te stapelen van mbo naar hbo, dan wordt ook de tweede opleiding door de overheid betaald.

Wanneer het credo van de overheid is dat zelfontplooiing en onderwijs gestimuleerd moet worden, dan moet de overheid de studenten ook niet met een onnodige schuld opzadelen. Voorkom een kloof tussen de studenten met een grote papa/mama-portemonnee en de leenslaven. Ze hebben allebei recht om de grotemensenwereld (vol hypotheken en incidentele uitgaven) te betreden met zo min mogelijk schuld.