Nieuwsuur 25 okt. 2018 over sluiting ziekenhuizen

Gisterenavond ( 25-10-2018) keek ik naar Nieuwsuur.
Het ging over het faillissement van de ziekenhuizen.
Aan tafel dhr v. Zanten curator ZH Slotervaart en ene heer Canoy.

Die laatste stelde zich voor als “zorg econoom” ik viel helemaal stil…een zorg econoom?
Wat is dat voor een beroep.
Is dat iemand die bepaald of het economisch verantwoord is een patiënt wel of niet te behandelen?
Zo te horen wel, ik heb in zijn betoog niets kunnen ontdekken waarin hij van enige menselijkheid beticht zou kunnen worden.
In elk geval iemand die ws een goede boterham verdient door dit te berekenen.
Hoe ziek kun je zijn dat te willen doen ?

‘t Deed mij wat denken aan argumenten die een tijdje geleden bij onze oosterburen werden gebruikt om mensen die economisch geen waarde hadden maar weg te saneren.

Volgens mij is dit beroep “uitgevonden” sedert de intrede van de marktwerking in de zorg, waarmee de zorgverzekeraar zijn intrede deed in de behandel en spreekkamers van zorgverleners.
Immers het is voor een zorgverzekeraar economisch erg lastig indien je naast premie betaler ineens ook patiënt wordt.

Ik ben tijdens die uitzending geschrokken van de betogen van beide heren de koude klinische wijze waarop zij de emoties van patiënten en personeel van de betreffende ziekenhuizen weg bagatelliseerden als zijnde een soort van collaterale damage.

Een rilling van onbehagen trok door mij heen telkens wanneer deze twee lieden aan het woord waren. Deze mensen bepalen dus uiteindelijk wie, hoe en waar iemand wel of niet de zorg krijgt die hij of zij nodig heeft.

Dit is dus het resultaat van de introductie van de marktwerking in de zorg.
Ik ben er huiverig van geworden.

George Orwell 1984 twee punt nul