Ik spreek “gewoon” Nederlands

De ene dag vroeg ik aan een man op straat in het Nederlands richting naar ‘t Gooi. “Pardon, waar ligt het ‘t Gooi?” vroeg ik aan deze man. Ik raak meestal verdwaald dus het was een goed idee om meteen te vragen als ik maar een procentje onzekerheid voelde over waar ik precies moest zijn. De aardige man stopte keurig om mijn vraag te beantwoorden. “Well, you take the right, then you take the first left and then another right.Cross the street and then you will arrive at your destination” zei hij tegen mij in het Engels. Gelukkig is mijn Engels goed want anders had ik niks meegekregen van zijn aanwijzingen. Ik volgde zijn instructies en ik kwam netjes aan bij het ‘t Gooi. Maar ik zat nog steeds met een hele grote vraag in mijn hoofd: Waarom antwoordde de man mijn vraag in het Engels terwijl ik de vraag in het Nederlands stelde? Ik wou heel graag een antwoord.

Nou, ik heb een paar hypotheses. Ja, hypotheses want ik moet natuurlijk alle mogelijke antwoorden testen op validiteit en geloofwaardigheid. Mijn eerste hypothese ging om mijn “allochtoniteit”. Ik heb een donkere huidskleur(wat zichtbaar was voor deze man) en ik kom uit Nigeria(een West-Afrikaanse land voor degene die een hekel hebben aan aardrijkskunde). Ja, maar ik stelde mijn vraag in het Nederlands. Misschien heeft het iets te maken met mijn accent. Dus mijn tweede hypothese ging om het onverstaanbaarheid van mijn accent. Ik heb in Nigeria en de Verenigde Staten gewoond. Maar deze man heeft mijn vraag begrepen en aanwijzingen gegeven waardoor ik op mijn bestemming aankwam. Dus hij heeft mij wel begrepen. Ik was ontevreden met de conclusie op mijn twee hypotheses dus ik moest verder kijken.

Mijn derde hypothese was wat complexer. De man antwoordde mijn Nederlandse vraag in het Engels omdat hij een vastgeroeste sociale veronderstelling maakte dat mensen zoals ik geen Nederlands kunnen spreken noch begrijpen. Ook als wij “gewoon” in het Nederlands praten. En dat baart mij zorgen als een Nederlandse burger. Want het gebeurt niet alleen op straat. Maar ook in winkels en op verschillende kantoren. En het gebeurt al sinds ik 11 was(toen ik naar Nederland verhuisde). Ik ben inmiddels 23 jaar. Ik heb intussen mijn VWO en universitaire opleiding afgerond. Nu moet ik op banenjacht. Ik hoop serieus dat ik deze man niet tegenkom als mijn recruiter. Anders kom ik nooit aan een baan in een Nederlandse werkomgeving want als ik zeg dat ik “gewoon Nederlands spreek”, zegt hij: “Yes, I totally understand”.