Heb jij een luisterend oor?

Iedere dag geniet ik van de rijkdom van muziek. Liedteksten dringen door tot de kern van mijn hart en gaan samen met de bewogenheid van de melodie. Het leidt tot versterking van mijn gemoedstoestand of het zet mij aan tot overdenkingen. Een fotografisch geheugen heeft geen betrekking op mij, maar zonder mij hiervan bewust te zijn, prent ik talloze lyrics in mijn hoofd. Ik transformeer welgevormde bewoordingen naar beelden in gedachten. Gedachteloos en onbewust consumeer ik de noemenswaardige toonkunsten van muzikale formaties of individuen. Hoe vaak sta ik stil bij wat ik hoor en luister?

Waar woorden tekortkomen, vullen tonen de leegte. Melodieën maken emoties toonbaar, echter blijven gevoelens onzichtbaar. Het vertaalt affectie en zorgt voor associaties. Ik waan me in zomerse sferen, aan de grens van een helderblauw meer, bij het horen van tropische galmen en oceanisch geruis. Muziek geeft een andere dimensie aan de sfeer in een ruimte. Bij het horen van bekoorlijke klanken, kan ik niet anders dan meedeinen; al is het maar het tikken van mijn voet. Muziek doet iets met mij.

Mijn brein herinnert teksten en ik zing ze uit volle borst. De akelige kakofonie, ofwel mijn onzuivere en verdorven gezang, komt echter niet overeen met de muzikale hoogstandjes van de muzikant. Ik probeer hoge tonen te produceren, maar zing volledig uit de toon. Ik breng plompverloren zinnen ten gehore, maar ze zijn niet om aan te horen. Maar een ezel hoort zichzelf vaak balken en ik zwalk graag woorden over de toonbank, alsof het niet is. Beter zal het niet worden, ik heb de hoop al verloren. Het brengt een glimlach op mijn gezicht en ik voel mij verbonden met de muziek.

Soms ben ik mij bijzonder bewust van wat ik hoor en rijmen mijn gedachten met de woorden. Toch hebben de exacte bewoordingen niet altijd mijn aandacht. Klakkeloos neem ik ze over. Ik ben mijzelf niet bewust van de betekenis van een tekst of de reden van verwoording. Zo prul ik wellicht uitspraken waar ik zelf niet achter sta. Het is onhaalbaar om stil te staan bij iedere lyric die ik hoor, maar waar een wil is is een weg. De eerstvolgende keer dat ik mijn oordoppen in mijn oren doe wanneer ik op weg ben naar een bestemming, zal ik proberen kritischer te luisteren.

Want, als ik echt naar de woorden luister, klinkt het dan nog steeds als muziek in mijn oren?