Een lege vat inkt, maar een te volle zwembad

Het lijkt wel of ik de laatste tijd.
Niet weet wat ik schrijven moet.
Meestal schreef ik iedere week wel iets.
Maar de laatste tijd is het toch een stuk minder geworden.
Ik kan het wel weer over de oneindige liefde hebben.
Of iets kaal filosoferen wat mijn leven niet begrijpt.
En of iets beschrijven wat mijn weekend dicht vult.
Het lijkt wel of ik hier aan het plamuren ben met tekst.
Als ik dit allemaal zo teruglees voor mij zelf.
Ik kan wel beschrijven hoe het is.
Om een figuur te zijn in een te volle zwembad.
Die ergens tussen de andere mensen zwemt.
En met 12 personen een bubbelbad deelt.
Maar dan is de tekst ook heel snel op.
Omdat door de drukte er weinig valt te schrijven.
Ik kan het hebben over de nieuwe week.
Dat ik ga vissen met mijn werk.
En zeker een haring ga inslaan na het vissen.
Als de dag om is na het vissen met mijn werk.
Maar vissen vult de zee ook niet met vis.
Het is gewoon kaal laten we het daarop hebben.
De draaimolen heeft gewoon te weinig kracht om te draaien.
Het paard heeft weinig leven is zich om actief te zijn.
En de eend is ook niet van volle levendigheid te noemen.
Zo kun je dat dus ook mij omschrijven vanuit mij zelf.
Ik zou graag willen schrijven als een vat inkt mensheid.
Maar helaas gebeurt dat niet.
Maar ik drink wel weer veel koffie op mijn werk.
(originele tittel: Een lege vat inkt, een lege sloot, een lege kop koffie, een dooie draaimolen, maar een te volle zwembad).
Eduard.