boterhamproppen

Steeds meer scholen voeren het continurooster in. Naar mijn smaak een mooie ontwikkeling, maar wanneer ik rondvraag doe over de indeling van de lunchtijd, kom ik tot een schokkende conclusie: kinderen krijgen tegenwoordig nauwelijks nog tijd om rustig hun boterham op te eten. In veel gevallen is een kwartier de regel… daarna wordt de hele klas naar buiten gebonjourd om nog even wat frisse lucht te tanken.
Nu heb ik op dat laatste uiteraard weinig aan te merken. Frisse lucht en zonlicht: onmisbaar voor de mens.

Echter, het kwartiertje waarin ons kroost hun door papa of mama met zorg klaargemaakte bammetjes moeten zien weg te werken lijkt een militaire onderneming te worden. We vragen onze kinderen om te gaan “boterhamproppen” in een tijd waarin het belang van “verantwoord eten” hoog in het vaandel staat, Verantwoord eten… wat een term. En wat houdt het eigenlijk in?
Naast gezonde voeding, wat in het geheel belangrijk genoemd kan worden, is het goed kauwen minstens zo belangrijk. Waarom? Omdat we daarmee onze maag en darmen een handje helpen, zodat zij geen hompen brood meer hoeven fijn te maken. Daar wordt ons lijf namelijk nogal moe van en duiken we geheid na het eten de middagdip in.

Zo’n pakweg 30 jaar geleden hadden de boeren het een stuk beter voor elkaar. Zij kwamen tussen de middag op de fiets naar huis gesneld om daar op het gemak een warme prak op te peuzelen. Daarna kreeg het vermoeide lijf op de bank even tijd om tot rust te komen, want een middagdutje was in die tijd heel normaal. Om jaloers op te worden, nietwaar?

Wij leren onze kinderen nu om eigenlijk geen beleving te hebben bij het eten. Eten is vullen geworden…. Je hoeft er niet perse van te genieten, als je maag maar vol komt. Op deze manier creëren we een generatie die eten als noodzakelijkheid gaat zien, in plaats van een moment van gezelligheid en smakelijkheid. Mijn pleidooi: plak een extra kwartiertje eet-gezelligheid aan de lunchpauze en leer daarmee onze kinderen weer genieten!