Zwanger!

Daar sta je dan, kijkend naar het staafje waar zojuist overheen geplast is. De laatste keer dat ik zo aandachtig keek naar een ondergeplast iets betrof het een kwallenbeet. Mijn vriendin keek met dezelfde aandacht naar de zwangerschapstest en vervolgens naar de kwal die daar de oorzaak van was.

‘3+’ gaf het schermpje aan. ‘Dat is de leeftijd van het kind bij de geboorte’ suggereerde ik. Maar volgens de handleiding is dat getal het aantal geschatte weken dat mijn vriendin al zwanger is. ‘We worden ouders…’ fluisterde mijn vriendin. Daarbij knuffelde ze mij, waarbij ik besloot niet te vragen of ze haar handen wel had gewassen na het plassen.

Vervolgens gingen we op weg naar de naaste familie om het blijde nieuws te vertellen. (Vreemd eigenlijk dat het kennelijk acceptabel is om met een ondergeplast staafje rond te lopen, maar dat ik als kind wel altijd gezeur kreeg als ik mijn broek in de was gooide met snotlappen in de zak).

Vooral (schoon)moeders kunnen erg heftig reageren op zulk nieuws. Vaak is er sprake van huilen. Maar maak je niet ongerust, net als bij wolven is dit geen huilen van verdriet. (Tenzij ze daadwerkelijk klinkt als een wolf, dan moet je je wel zorgen maken). Mijn schoonmoeder gaf ons tegelijkertijd een stevige knuffel. Kan ook zijn dat ze op rugby is gegaan en vast een scrum wilde oefenen, maar gok toch op het eerste. Vervolgens klapte ze haar laptop open, begon met het aanvragen van deeltijdpensioen en zette de volledige inventaris van één kamer op Marktplaats. Waarschijnlijk een subtiele manier om aan te geven dat ze graag op haar aanstaande kleinkind wil passen. Mijn eigen moeder presteerde het tegelijkertijd te lachen, te huilen en zich te verslikken. Een handeling waarvan ik tot voor kort niet wist dat die fysiek mogelijk was.

Maar waar het bij de naaste familie direct binnenkomt, duurt het bij jezelf toch even tot het volledig geland is. Straks zijn we voor de rest van ons leven iemands ouders… Wordt het toch tijd om volwassen en verantwoordelijk te worden (niet dus, mijn vriendin heeft straks 2 kinderen, maar daar komt ze vanzelf achter.) ‘Ik wil niet dat je bij de bevalling ook de hele tijd rotgrappen gaat maken!’ waarschuwde ze al. Maar over het schrijven van een column tijdens de bevalling heeft ze niets gezegd. Dus: te lezen vanaf eind maart/begin april 2019!