Maatschappijleer: De middelbare nieuwe Nederlander

Neuzend in het werkboek Maatschappijleer van mijn zoon kom ik, net nu de allochtoon uit de mode raakt, erachter dat ik er mijn hele leven al eentje ben. Een van mijn ouders is in het buitenland geboren. Ik heb daar nooit eerder iets achter gezocht. Nederlandstalige liedjes blèrende Ariërs met veel blond schuimend bier in hun kraag hebben me nooit kunnen bekoren. Vooral in het zuiden des lands is dat een mankement. Dit had een signaal kunnen zijn.
Ik kreeg een zoon en gaf hem, zoals het elke oude en nieuwe Nederlander betaamt, aan bij de burgerlijke stand in mijn gemeente. Na enige tijd kwam er brief van de Franse ambassade waarin staat dat Frankrijk mijn spruit claimt. Frankrijk was erachter gekomen dat een van zijn onderdanen zijn zaad in Nederland verspreidde en ondernam actie. Mijn zoon heeft nu twee nationaliteiten, hij is ook allochtoon. Had ik me eerder verdiept in de nieuwe Nederlandse maatschappijleer dan stond er op zijn geboortekaartje: ‘Met trots presenteren wij u De Nieuwe Nederlander’ in plaats van ‘Hoera, hier is Henkie!’
‘Sommige mensen vinden allochtoon negatief klinken’ staat er verder in het boek. Er zijn daarom termen bedacht waarmee je allochtoon kunt zeggen terwijl je het niet zegt. Volgens deze ontwikkeling ben ik, zelfs op mijn leeftijd, een nieuwe Nederlander of een nieuwkomer, zoals een schoonmaker, interieurverzorger heet.
Uit het boek leer ik dat ik een westerse allochtoon ben. Westerse allochtonen komen uit de VS, Europa, Japan en Indonesië. Dat is verwarrend, immers liggen Japan en Indonesië een pokkeneind ten oosten van Nederland. De niet-westerse allochtoon komt uit derdewereldlanden. Onder andere Turkije wordt hier genoemd. ‘De discussies in de media gaan meestal over niet-westerse allochtonen’ vermeldt het boek.
Jan uit Vlaardingen tweet:
“Ik hoop dat de lira diep genoeg in waarde zakt om Turkije de status van de derde wereld land te geven. Nooit in de EU en uit de Navo, allemaal weer lopen of op ezels rondrijden.”
Jan kan het weten; de Turkse immigrant is een westerse allochtoon.
In het buitenland, daarmee bedoel ik alle eerste- tweede- én derdewereldlanden behalve Nederland, is de allochtoon een onbekend fenomeen, daar spreekt men over migrant. Een allochtoon is derhalve typisch Nederlands en zou niet vervangen moeten worden door een nieuwe Nederlander. Een nieuwe Nederlander op leeftijd is bovendien een contradictie.
De allochtoon zou de status van cultureel erfgoed moeten krijgen.