Golden (of groene) milk

Het laatste pak amandelmelk in het bovenste schap is niet te pakken met mijn 1.65. Er is geen opstapje of winkelpersoneel in de buurt. Even denken wat te doen. Sojamelk pakken? Dan komt er een vrouw naast me staan. Ik zeg dat ik ergens niet bij kan, om te verantwoorden waarom sta te niksen. Zij, actiegericht, wijst iemand aan die het vast wel wil pakken. Ik ben dankbaar voor het duwtje in mijn rug. Ik loop naar de jongeman en vraag of ik iets mag vragen. Hij verwacht hopelijk niet iets in de trant van daten. Gelukkig loopt hij met me mee en geeft de amandelmelk. Ik bedank hem, loop gauw verder en geef mezelf een opdracht: laat los.
Eenmaal thuis zie ik dat het pak melk over de datum is. Hashtaghebikweer. Dit moet ik rechtzetten, ook al weet ik dat me dat energie kost. Terug naar de winkel past niet in mijn planning dus stuur ik de Jumbo een berichtje via Messenger. Lief! Ze komen een nieuw pak brengen. Er komt een gevoel van schaamte naar boven, maar ik zeg dat ik thuis ben vanaf twee uur (en ga er vanuit dat ze in de middag komen). De volgende dag, als het die middag is, doe ik mijn ding, maar in mijn achterhoofd komen er constant vragen op zoals ‘hoe laat komen ze precies’ en ‘wat moet ik zeggen?’
Om vijf uur kan ik het ‘niet-weten’ niet meer aan en informeer naar de bezorgtijd. Het wordt nagevraagd, maar er komt geen antwoord. Het is inmiddels tijd om mijn hondje uit te laten en ik besluit dat niet te laten omdat er mogelijk melk mijn richting op komt. Ik relativeer mezelf de deur uit, probeer te wandelen en niet te snelwandelen. Heel rebels ga ik daarna gelijk door na de bieb. Een beetje gejaagd, want stel dat er nou net iemand komt.
Weer thuis wil ik in de ontspanmodus. Dat betekent douchen en een foute broek aan. Ook dat ga ik gewoon doen! In de douche bedenk ik wat te doen als de bezorger aanbelt. Blijven douchen en hopen dat het bij de buren wordt afgeleverd of in badjas naar beneden rennen? Gedachten en plannen die niet nodig bleken, want er ging geen deurbel.
Godallemachtig wat heb ik een vermoeiend hoofd. Kleine dingen worden groot, omdat er zoveel gedachten en emoties bij komen kijken. Ik weet dat het niet in verhouding staat tot de daadwerkelijke gebeurtenis, maar weten is weer iets ‘in mijn hoofd’. Tijd dus voor een bodyscan en daarna een golden-drink (bedorven amandelmelk, kurkuma, gember, kaneel en agavesiroop). Ik zal het rustig en mindful opdrinken, beloofd.