De Twitter Revolutie

Wat een mooi land kan Nederland toch zijn. Gek genoeg werd dit besef aangewakkerd door Twitter, het kanaal van de manisch depressieven, wereldverbeteraars, narcisten, socialen en asocialen, leugenaars, links, rechts, de anti en voors, allesweters, betweters, gal-spuwers, fantasten, zwartkijker, optimist, opportunist, humorist en de verveelde, maar grappige huisvrouw. En dan zijn er nog de anonieme grote bekken en de mensen die gewoon onder eigen naam hun mening durven te ventileren. Normaal ben ik geen hokjesdenker, maar als je al een behoorlijk aantal jaren op twitter zit, dan wordt je dat wel. Als je daarentegen niet op Twitter zit, heb je echt geen benul van wat zich in deze ‘poel des oordeels‘ allemaal afspeelt. Je wereld ziet er dan in ieder geval een stuk rustiger uit.
Toch is het heerlijk om af en toe eens door dat Twitter heen te scrollen, zeker als er iets gaande is in Nederland. Dat kan gewoon het songfestival zijn, waar half Twitterland valt over de zangkunsten of outfit van de deelnemers of over de ontbrekende kaasstengels van RTL Late Night. Maar zeker ook bij serieuze zaken, zoals nu bij Lili en Howick. De Twitterrevolutie barst op zulke dagen los en dat heeft positieve en negatieve kanten. De hele twittergemeenschap heeft een mening en op Twitter mag je die schaamteloos ventileren. Zelfs Trump doet het.
De reacties zijn vaak nog leuker, dan kun je gelijk de hokjes gaan vullen. Berichten met veel scheldwoorden kunnen gelijk in het vakje ‘asocialen’ en voor de rest kun je ook vast wel een vakje vinden. Maar het is natuurlijk ook ontzettend leuk als je ineens een soort van saamhorigheid ontdekt. Tal van berichten gaven gisteren, na de oproep van de politie om mee te zoeken naar Lili en Howick, de locatie aan waar men ze had gezien. In één bericht waren zij gespot in Leeuwarden én Venlo en in een ander bericht in bij de Hunebedden en op het Binnenhof. Ze waren zelfs gespot bij de ANWB in Joure, waar ze het boekje ‘Wat en Hoe in het Armeens’ kochten. Talloze tweets lieten de humaniteit én humor van mensen zien die dolden met het systeem. Zoals het systeem soms dolt met de mensen. Ze zeggen weleens: ‘de humor ligt op straat’, maar het ligt zeker ook op Twitter. Gelukkig maar, anders zou je na wat Twitter-sessies gelijk plannen maken om te emigreren naar een plek waar alles wel vredig en veilig lijkt.