Zaterdagavond

Inmiddels zijn we het wel gewend: “even” een kopje thee drinken bij onze Syrische buren is er niet bij. Zij weten nu ook wel dat ons ‘nee’ niet onbeleefd bedoeld is -ze durven het nu zelf ook te zeggen.
Als we echter wel op de uitnodiging in gaan zijn we ook niet zomaar weg. Alles wordt uit de kast getrokken om het ons zo goed mogelijk naar de zin te maken. De beste zitplaats, het grootste stuk taart, een flinke schaal chips en nootjes pal voor onze neus. Als gast zal het je aan niets ontbreken en je mag ook absoluut niet meehelpen met iets afruimen of naar de keuken brengen – stel je voor zeg, dat kan echt niet. Die ene keer dat ik uit gewoonte een paar bordjes wilde opruimen kwam het hele gezin ontsteld overeind en pakte ze gauw uit mijn handen: “Nee nee, jij gast, blijf zitten!”

Trots laten ze regelmatig hun vorderingen zien van de Nederlandse lessen die ze volgen. Onze taal is zo lastig met al die verschillende klanken, maar hun Koerdisch is dat voor ons ook. Dat levert wederzijds hilarische situaties op en groot applaus als we het eindelijk wel goed uitspreken.

Onlangs bleek de woonkamer al redelijk vol te zitten met andere Syrische gasten. Eerst voelde ik me dan ongemakkelijk vanwege de taalbarrière; tegenwoordig neem ik wat lekkers mee voor bij de koffie plus een spellendoos; vooral dat laatste bleek namelijk een schot in de roos te zijn.

Alles werd direct aan de kant geschoven en De Doos ging open. Dammen en schaken is universeel; in een onbewaakt ogenblik hadden de twee vaders van het gezelschap het damspel te pakken gekregen en zich bloedserieus in een hoekje teruggetrokken.
Mijn dochters gingen de andere buitenlandse gasten Mens-erger-je-niet uitleggen. Die verbijsterde blikken als je pion opeens door een ander er af gehaald wordt. Het begrip hoe ze dat zelf ook konden doen. Een oogje dichtknijpen voor je kleine broertje en die pion laten staan of toch niet? De overwinningskreten als een zus het wint van haar oudere broer.

Een tijdje later overzag ik de woonkamer: een paar Syrische pubermeiden zaten met mijn oerhollandse dochters te kletsen en tutten met haar-invlechten, Instagram en muziek luisteren. De vaders waren hun kinderen slimme dam- en schaaktips aan het uitleggen, broers en zussen zetten razendsnel een tweede potje Mens-erger-je niet op voor revanche en mijn buurman en zijn vrouw probeerden weer nieuwe Nederlandse woordjes met mij te leren.

Zomaar een simpel zaterdagavondje. Ik heb ervan genoten.