Smeerig

Ik ben de lul want mijn huid doet raar. Ik heb jeuk en mijn god wat kan ik slecht tegen jeuk. Ik weet het, met mij win je de oorlog niet en je mag me gerust een mietje noemen, want dan ben ik ook. Een échte man proost op zijn jeuk. Ik ben de ganse dag chagrijnig en verlies mijn wil om te leven.

Naast de jeuk ontstonden er rare witte vlekken. Ik prefereer waar mogelijk thuis dokteren en google: “Wat te doen aan witte rare vlekken die jeuken”. Al snel stuit ik op “Je huid weerspiegelt de gezondheid van je lever.” De informatie verbaast me niet. Het waren twee rake opeenvolgende festivals. Ik mopper op de festivaltrent in Nederland terwijl ik verder lees, op zoek naar een oplossing. Ik schijn één of andere kut gist op mijn huid te hebben met maar één remedie: smeren.

Nou smeer ik sporadisch de ketting van mijn wielrenfiets, ik smeer chocoladepasta bovenop de pindakaas en ik smeer ‘m als er muggen in de buurt zijn. Maar waar ik niet van ben is mijn huid beboteren met één of ander vet smeerseltje.

Mijn vriendin heeft een fluweelzachte huid waar ik dolblij mee ben. Ik vind het haar beste eigenschap. Hoe ze eraan komt vindt ik zo ongelooflijk oninteressant en fascinerend tegelijkertijd. De hoeveelheid smeerseltjes in haar badkamerkastje, op de badrand en in de douche zijn ontelbaar. Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus. Ik stel mij voor dat je op Venus watervallen van bodylotion hebt en je haar uit valt als je geen conditioner gebruikt. Terwijl je op Mars gecastreerd naar Venus wordt gestuurd als je ook maar een paar seconde te lang in de smeersel hoek van de Kruidvat rondloopt. Ik mag dan een mietje zijn maar ben wel een Marsmannetje. Ik droom van een shampoofles voor hair&body en witte vlekken, waar je alle was mee kunt wassen en het liefst ook je auto.

Één van de tubes in het badkamerkastje van mijn vriendin bleek een anti-schimmelsmeersel te zijn. Het zou dé oplossing voor mijn jeuk maar het klinkt onverkwikkelijk. Ik hoor gegniffel als mijn vriendin even later mijn vlekken insmeert. Mars verloor van Venus.

Ik loop de rest van de dag in een shirt wat aan mijn vette, jeukende lichaam plakt. Het voelt alsof ik net na het poepen een natte zwembroek vol met zand aangetrokken heb terwijl ik m’n reet niet heb afgeveegd. Smerig.