Meepillen

Zondagochtend. Ik ben op weg naar Amsterdam om de dag te beginnen met een paar uur extatisch zijn. Een combinatie van dans en muziek die bevrijdend werkt. In de treincoupé zitten ook enkele mensen voor wie de vorige dag eindigt. Ik van iets op over party’s en pilletjes. De gedachten gaan naar die keer dat ik probeerde uit te leggen dat er een gezonder alternatief is voor die pilletjes. “Fijn dat jij dat zonder kunt, Oscar, maar wij hebben voor dat gevoel die pilletjes nodig. En ach, het is maar één pilletje! Eéntje maar!”

Inderdaad, één pilletje. Om precies te zijn: één pilletje per Nederlander per week over heel 2017. Bijna 1 miljard maal één pilletje. We zijn wereldkampioen synthetische drugs.

Goed, ik zal hier niet schrijven dat ik je pleziertje niet gun, of dat je met elk geslikt pilletje een illegale economie sponsort. Misschien wil je weten hoe zo’n pilletje wordt gemaakt. Ik weet er helaas ook niet het fijne van, maar ik weet wel dat bij het productieproces naast de werkzame stof in die pilletjes ook grote hoeveelheden niet voor inwendig gebruik geschikte chemicaliën ontstaan. Helaas zijn de producenten niet zo aardig om die naar de milieustraat te brengen. Want daar zitten lastige mensen die lastige vragen stellen. Nee, die producenten bouwen een doodlopende weg in het bos om tot milieustraat.

Gelukkig is de gemeente zo aardig om eens in de zoveel tijd die vaten met chemotroep op te ruimen. Dat die opruimers dat met gevaar voor eigen leven doen, so what. Dat er soms een vat lekt, so what. Dat die troep via de akkers en de magen van vee in het vlees- of het zuivelvak van je supermarkt terechtkomt, SO WHAT! Je kunt altijd nog veganist worden. Minder leuk wordt het als die stoffen via-via in ons drinkwater terechtkomen. Want dat raakt niet alleen jou, maar ook mij.

Gelukkig heb jij dan nog de lusten van jouw pilletje. Ik heb alleen de lasten van het afval van jouw pilletje. Nadat ik vroeger thuis meerookte, dreig ik in de toekomst dus onbedoeld mee te pillen. Er is echter één verschil: mijn ouders kon ik er nog persoonlijk op aanspreken. Ik ken echter niemand die pillen gebruikt. Hooguit een tante die medicijnen slikt, de dochter van een nicht die aan orale anticonceptie doet, of een neef die dikke boeken leest. En omdat ik het zelf al druk genoeg heb met het schrijven van mijn eigen dikke pil, houd ik het bij dit ene pilletje. Eéntje maar. Over heel 2018.