Je hebt gewoon wat pech gehad, zeggen ze dan!

Kom op Colette het valt allemaal wel mee toch, je hebt gewoon wat pech gehad.
Inmiddels zat ik al op de MAVO en in de loop van de ochtend voelde ik me niet lekker worden. Mijn mentor zag gelijk aan me dat het niet zo best ging. “ga maar naar huis en bel even als je thuis bent” dat was het antwoord. Ik fietste met pijn en moeite naar huis, ik had hoofdpijn, buikpijn en het voelde alsof ik koorts had. Eenmaal thuis belde ik mijn moeder die op dat moment in de have van scheveningen werkte. “Mam, ik voel me niet zo goed, mijn buik doet pijn en ik voel me echt beroert” Mijn moeder hoorde aan mijn stem dat het anders was dan een normale buikpijn. Daarna belde ik school dat ik veilig thuis was en ben ik op de bank gaan liggen. Mijn moeder kwam gelijk naar huis en toen ze binnen kwam heeft ze gelijk de dokter gebeld. We moesten maar even langs komen. Daar werd mijn urine nagekeken en ik moest gelijk maar even naar het ziekenhuis. De huisarts dacht aan een blindedarmontsteking. Bij het ziekenhuis kreeg ik nog wat onderzoeken, maar ik wilde juist staan en het liefst recht op, elke beweging aan mijn buik deed pijn. “als het uw blindedarm was, dan had u juist met opgetrokken benen willen liggen, dus we denken niet dat het een blindedarm is” Ik werd naar huis gestuurd en de volgende dag stond ik weer met mijn moeder in het ziekenhuis, de pijn was toegenomen en de artsen zeiden we gaan toch maar opereren.
Na de operatie stond mijn moeder weer aan mijn bed en ik mocht 3 uur later naar huis. Thuis bleef ik op bed liggen ik voelde me nog steeds ziek en de volgende dag zei mijn moeder: “Kom Colette we gaan even een kleine wandeling maken, dat zal je goed doen” De dag daarop werd ik gillend wakker, mijn dekens waren nat en vies en alles stonk. De wond was aan het ontsteken, mijn moeder kwam mijn kamer in gerend en bracht me direct naar het ziekenhuis. Mijn moeders woorden toen de arts me met spoed ging behandelen: “paardenslager, dit is mijn dochter, kan je geen pijnstillers geven voor je verder gaat” Helaas dat ging niet, de wond werd opengemaakt en schoon gemaakt. Later bij de controles bleek dat alles behoorlijk mis was gegaan. Toen de artsen de blindedarm verwijderde was deze geklapt en was alles al besmet. De woorden die mij bijbleven:” uw baarmoeder en alles wat daar bij hoort is ook besmet, de kans op kinderen krijgen is niet meer zeker, zeg maar gerust klein” 3 maanden een openwond en mijn moeder verzorgde mij de hele tijd met liefde.
Ik had gewoon PECH!