Het afscheid dat nooit kwam

De ochtend ontwaakte met een wakkerende zon door koele wind van zee
die een strandvlag liet deinen op de voorbije seconden van de dag
En klimmend door ‘t steile zand besloop ik het moment waarop ik zag
hoe ‘t golvende water de duintop dan plots leek te raken, waarmee

de dag begon die langer moest duren door de nacht te willen stuiten
waarin alleen bedrog zich in een droom zal laten vangen
En lopend door warm zand besloop me dat moment waarop ik verlangde
de herinneringen die de zomer bracht in vrijheid op te sluiten

Het daglicht schoof voorbij, de zon maakte haar baan
toen ik de eerste keer vanaf ‘t strand in de wolkenzee staarde
en ineens wilde gaan rennen, omdat de tijd niet stil bleef staan

Ik nam geen afscheid, maar ging er slechts vandaan
toen ik een laatste keer vanaf de duintop naar dit verleden staarde
om de zomer te omarmen waar ik zo weer heen kan gaan