Extatische dans.

"Tantra, blote voeten dansfeestjes, ayahuasca, spirituele orgasmes, thc-olie, ademen met Niels, Wim hoffen en chocolade rituelen…"

In onze zoektocht naar een diepere connectie met jezelf ontspruiten er steeds meer spiritueel getinte workshops en happenings. De biodansa waar mijn moeder al jaren naar toe gaat, heet nu Ecstatic dance en lekker dik trippen op ayahuasca is ineens sociaal geaccepteerd en bewondert. Alles lijkt toegestaan in deze “reis naar je innerlijke zelf”.

De innerlijke connectie had tijdelijk plaats gemaakt voor een digitale connectie met de telefoon. Ergens ben ik bij dat steeds meer mensen dit realiseren en loslaten, maar waarom voelt het dan zo geforceerd om de connectie te vinden door op blote voeten te dansen en elkaar uren in de ogen te staren. Is het omdat wanneer iedereen gek doet, het niet gek voelt? Maar is dat dan echt jezelf zijn? Of is het toch weer meedoen met de massa?

Het voelt veilig, want we zijn allemaal gelijk. Ook ik voelde me vrij om te dansen en heb geloof ik een half uur met mijn ogen dicht rondjes gedraaid en met mijn armen gezwaaid. Maar helpt dit me om op mijn werk voor mezelf op te komen of eindelijk de stappen te nemen waar ik zo bang voor ben? Er is vast een goeroe die het me kan vertellen…

Wijze raad, mocht je net als ik een redelijke nuchtere Hollandse meid zijn, kom dan nooit te laat op een Extatisch dansfeest. De cultuurshock is te groot kan ik je vertellen… Beter bouw je dit ritueel samen met de andere dansers op in plaats van met een niet al te best humeur en doorweekt van de regen binnen te komen lopen, terwijl er 45 mannen en vrouwen “ohm” kreunend door de ruimte huppelen. Gelukkig was daar de ontnuchterende kassajuf, die zonder me welkom te heten, want praten mag niet op een Ecstatic dance, me wel “het kost twaalf euro” kon mededelen.