De ochtenden

Spullen klaarzetten voor mijn stiefvader: drie tassen "oude" kleding voor vluchtelingen, twee dozen wijn. Als je bij een online wijnhandel hebt gewerkt, mag je uitdelen. Ze doen tenslotte ook veel voor mij.

Het gaat regenen, dus pot met wietplant in kruiwagen naar hok rijden, band kruiwagen leeg, pompen maar geen succes. Bezweet van het pompen, dan plant maar slepen, bodem valt uit pot. Vlek in overhemd die er waarschijnlijk al zat, nieuw overhemd en ondershirt halen. Voor de zekerheid dit keer overhemd nog even niet aandoen.

Plant is klaar dus moet geoogst worden, anders gaat de kwaliteit achteruit volgens een vriend die dat soort dingen "weet" (lees: heeft gegoogled). Realiseren dat stiefvader plant ook wel wou meenemen om te drogen in zijn garage, latex handschoenen aan, plant afknippen, plant in vuilniszak stoppen, plant raakt armen en lichaam ruikt sterk naar wiet

Armen boenen met Dreft, lichaam ruikt nu naar Dreft, wiet en Acqua di Gio. Meer boenen en verstuiven zorgt ervoor dat de wietlucht vervaagt, lichtelijk.

Schoon overhemd aan. Op fiets naar station, zweet op voorhoofd van harde fietsen. Drommen pensionados blokkeren het perron als gevolg van het feit dat hun kortingskaart pas om 8:55 de poortjes doet openen. Zigzaggend door de grijze massa navigeren, proberen geen breekbare botten te breken, trein missen. "We rijden ook nooit met de trein" hoor ik een man nog roepen.

Zittend op stoeltje, dame vragen of ze papieren zakdoekje heeft, zweet van voorhoofd afvegen. Te laat op mijn werk komen, belangrijke meeting missen die niet in agenda stond, toch binnenlopen en te horen krijgen dat meeting "echt net" is afgelopen.

Realiseren dat je nog in je proeftijd zit!

"Wat ruik je lekker" zegt een collega in het voorbijlopen.