Liefde voor muziek

‘Soms moet je investeren in de liefde….’ Meisje ik wacht op jou, altijd als je langs loopt… Nee dit is niet net zo, nee dit is al lang zo….’
Ik kijk op. Zoons kinderstem klinkt melodieus en serieus door de kamer. Hij heeft zijn koptelefoon op, frummelt met zijn handen aan het snoer, zingt zacht en vol overgave. Met zijn knieën opgetrokken, zit hij op de bank. ‘Lieve schat kijk me aan, wat stress je…’ zingt hij verder.. ‘Fock iedereen want ik ken je…’ Hier stottert zoon een beetje, alsof hij de woorden die in zijn oor klinken, net niet bij kan houden. Hou je vast en ik verwen je…’. Dan ziet hij dat ik naar hem kijk. Ik lach naar hem. Met grote ogen kijkt hij me aan. Onweerstaanbaar.
‘Wat?’ vraagt hij een beetje nors, terwijl hij de koptelefoon even van een oor haalt. ‘Ik hoor je zingen, leuk’ zeg ik hem. Welke zanger? vraag ik. Zeg ik niet, antwoordt hij. ‘Jij vind het toch niet mooi’. Hij draait zich demonstratief om, schuift de tablet met zich mee. Ik kijk naar zijn smalle rug in rode shirt, zijn haren worden lang. Het staat hem goed. Ik wil weer eens naar de kapper mama, zei hij vanochtend. Oh ja, had ik geantwoord, ik zal een afspraak voor je maken. Het staat je leuk, je haar wat langer, probeerde ik nog. ‘En toch wil ik naar de kapper. Ik wil alleen bij Giacomo’ zei hij vastberaden.
Vrijdagavond na het eten, luisteren we meestal met zijn drieën naar muziek. Op YouTube, klikken we om de beurt een favoriet aan. Zoon noemt als verzoeknummer ‘Struggle for pleasure’ van Wim Mertens. Ik kijk hem verrast aan.‘Okee, mama, voor jou, ik vind het ook best mooi. Maar alleen dat nummer hoor, daarna ben ik weer aan de beurt. Dan wil ik ‘Tsunami’. Pardon? reageer ik. ‘Van Dvbbs en Borgeous’ zegt hij zonder te stotteren.