De verdoving werkte niet goed

Maart 2018 ik loop de deur uit voel me duizelig en toen een val een klap en daar lag ik dan buiten op straat. 6:45 uur in de ochtend en niemand in de buurt. Met al mijn kracht mezelf naar binnen gesleept en daar met mijn voeten tegen de deur gaan schoppen in de hal. En proberen te gillen zo hard ik kon. Mijn partner kwam naar beneden gerend en zag overal bloed en mij liggen. Mijn mond was flink beschadigd en mijn tand was door mijn lip geboord en afgebroken. Hij belde 112 en die adviseerde ook de huisartsenpost te bellen en daar naar toe te gaan. Hij belde de huisartsenpost en die vroegen of hij al 20 min had gekoeld. Ondertussen bloede ik nog als een rund en verging van de pijn. Hij werd boos tegen de arts aan de telefoon hing de telefoon op en pakte me beet. We gaan zei hij. Onderweg belde hij mijn moeder om te vragen of ze ook wilde komen omdat ik dat graag wilde. We kwamen binnen bij de ehbo daar bekeken ze me maar niet voldoende naar mijn lip. Eenmaal naar huis gestuurd met pijnstillers hebben we direct de tandarts gebeld. We mochten gelijk komen. De tandarts gaf me ontsmettingsmiddel en ik moest een paar dagen rust houden tot ze iets konden doen. De volgende dag dacht ik hadden ze beter naar mijn lip gekeken die was inmiddels gaan ontsteken. Ik moest van de pijn en druk af in mijn mond en drukte zelf op de wond waardoor de wond open ging en alles eruit kwam. En ben de wond gaan deppen met het ontsmettingsmiddel van de tandarts. 4 dagen later kon ik bij tandarts een noodvoorziening laten plaatsen en ging ik door naar de kliniek voor een begroting voor het plaatsen van een implantaat. Weer 4 maanden later was het dan zover…Ik kon terecht….de berovingen werden links en geplaatst en voor een deel in het gehemelte. Toen de wortel werd getrokken kwamen ze erachter dat er te weinig bot nog zat in de kaak. Ze moesten bot gaan opbouwen. Ze verzamelde bloed en schraapte bot weg onder mijn neus om daarvan nieuw bot te kunne maken in mijn kaak. En toen begon de ellende…rechts moest worden gesneden. Ik voelde wel pijn maar dacht dat kan niet het is verdoofd even volhouden nog het is zo voorbij. 5 min hield ik het vol toen ging ik gillen en hadden ze door dat de rechterkant niet was verdoofd. Maar nu hoefde ze alleen nog te hechten dus verdoven zou net zoveel pijn doen. De arts ging door en toen ze klaar waren spraken we erover. Hij bood zijn excuses aan en legde uit dat op dat moment verdoven niet veel verschil meer zou maken.