De bomen en het bos

Ik zie door de bomen het bos helemaal niet meer. Misschien komt dat wel omdat ik al sinds een jaar last heb van een ontstoken kies, die eigenlijk hoognodig getrokken moet worden. Mijn ziektekostenverzekering voorziet niet bepaald in het vergoeden van een gebits-herstellende operatie en dus ben ik op zoek naar een verzekeraar bij wie ik de kosten van minstens 1200 euro zoveel mogelijk kan drukken. Want zoveel kost een brug. Maar daar begint de ellende. Want als je zoekt op internet, dan kom je de meest vage sites tegen die eerst alles van je willen weten en vervolgens zoveel mogelijk geld van je willen zien. Tandartskosten in Nederland zijn blijkbaar een ondergeschoven kindje. Wil je een goed gebit dan heb je gewoon pech, zeker als je gebit al een soort van fietsenrek is. Zelfs mijn tandarts sinds dertig jaar kan me geen advies geven, want ook hij weet niet meer hoe het allemaal in elkaar steekt. Hij wordt ook een dagje ouder blijkbaar. Vroeger… ‘vroegâh’… betaalde je 52 gulden aan het Ziekenfonds en was je verzekerd van vergoedingen aan lijf en gebit. Maar toen kwam er iemand in de regering op het lumineuze idee om de ziektekosten te privatiseren… en het Ziekenfonds af te schaffen. En sindsdien betaal je je blauw aan zorgkosten waar je nooit gebruik van maakt of ooit zal gaan maken en de kosten die je graag vergoed zou zien, vallen niet onder de verzekering, zeker geen tandartskosten.. Daarvoor moet je opeens naar dubieuze sites die je bergen beloven, maar alleen maar diepe dalen en doolhoven aan spelonken leveren. Maar ze willen wel een torenhoge premie ontvangen. Geld, geld, geld… Alles draait om geld, maar niemand houdt rekening met de gewone man of vrouw die écht geeft om zijn of haar rekening en banktegoeden. Van een kale kip kan je niet plukken. Oh… is dat nieuws? Joh…. wat een verrassing voor al die graai-grijpende handjes.
Nou, ik heb geen geld… maar ik wil wel van m’n kies af die me al meer dan een jaar problemen bezorgt. Wat rot ‘t dat ik een gat in m’n gebit krijg? Als ik daar honderden euro’s per jaar mee kan besparen… ik slurp de spaghetti even goed nog wel naar binnen. Dat gaat prima tussen het spleetje in m’n voortanden. Daar komt geen kies aan te pas. Een ‘brug’ gaat het voor mij niet worden. De brug tussen burger en verzekering is wat mij betreft nog nooit gebouwd. En als die er al is… dan gaat hij schuil achter de bomen waardoor ik het bos niet meer kan zien.