A Boy named Sue

Mijn vader was een groot Fan van Johnny Cash. Niet alleen omdat hij de liedjes mooi vond, maar het deed hem ook denken aan de tijd dat hij door de Verenigde Staten reisde. Samen met een zakenpartner die een missie had om speciale brandkasten aan de man te brengen. Zij reisden samen in een grote Amerikaanse huurauto van Staat naar Staat en van Hotel naar Hotel. Tijdens de lange ritten luisterde hij vaak naar de radio en zijn keuze viel dan op één van de country en western zenders. Uiteraard kwamen er tijdens deze ritten liedjes van Johnny Cash voorbij : van I walked the line, I walked to jackonville en A thing called love en A boy named Sue.
Dat laatste liedje beschrijft de relatie tussen vader en zoon, waarbij de zoon de vader verwijten maakt over de naam die hij hem gegeven had. Zijn vader een verbitterde amerikaan, die als macabere grap zijn zoon een meisjes naam had gegeven. Een naam waarvoor de zoon zich schaamde, toen hij jong was. Een naam, die later voor hem een geuzennaam zou worden. Want als hem als volwassen man naar zijn naam werd gevraagd dan gaf hij als antwoord: mijn naam is Sue. How do you do ?
Vorige weekend was ik op een feestje, van vrienden uit een woongroep. Zo’n typisch fenomeen uit de late 70-tiger jaren van de vorige eeuw. Een tijd waarin de woningnood groot was. En jongeren sliepen op kleine zolderkamertjes en verbleven in donkere kelders om te dansen. Dansen : als expressie van hun behoefte aan vrijheid. Ouders met kinderen en alleenstaanden vormden samen 10 verschillende woongroepen en samen deelden ze hun verantwoordelijkheden en zorgen voor elkaar. Toen ik daar zo rondliep kwam de oude hippie, weer in mij boven. Mijn haren groeiden en ik begon spontaan te dansen. Ik bewoog me over de dansvloer als een ouderwetse ballroomdanser uit een Argentijnse tangoclub van Buenos Aires. Tussen de kinderen, de oudere jongeren, de bejaarden, die angstig opzij sprongen, bewoog ik me voort. Mijn danspartner voerde ik mee in mijn bewegingen, als Oppergod Zeus die zijn geliefde achtervolgde over de dorre vlakten van een archaïsch landschap.
Ik luisterde naar de muziek van een band, die nummers van Johnny Cash speelden. Zij eindigden met het liedje I walked the Line en daarna stopten zij. Ik keek verstoord op van de dansvloer en zag een vijf koppige band staan in zwarte hemdsmouwen. Op één van de muziekboxen stonden geprinte letters met de woorden : A boy named Sue. Ik dacht : wat een leuke naam voor een band.