Van Tehuis naar een Thuis

De Amsterdamse dame in het blijf van mijn lijf huis, had zo haar eigen manier van leven. Zo ging ze gewoon in de avonden stiekem het huis uit, vroeg mijn moeder op haar 2 kleintjes te passen zodat ze een avondje even kon gaan stappen. Je vraagt je nu vast af hoezo STIEKEM, nou we hadden een avondklok, iedereen moest op een bepaalde tijd thuis zijn en daarna mocht je alleen nog de deur uit als het een noodgeval was. Buitenspelen mocht alleen in de achtertuin, die overigens wel groot was, maar afspreken met klasgenoten mocht nooit. Mannen waren verboden in het huis, de enige man die binnen kwam was de klusjesman, een oudere lieve man en die had het wel te voortduren hoor met al die single vrouwen in het huis. Verder was je verplicht om wekelijks te praten met de maatschappelijk werkster, mijn god wat had ik daar een hekel aan. Zeg nou zelf iemand van middelbare leeftijd met een goede opleiding en geen gescheiden ouders die dan probeert om ons een beter gevoel te geven?? Ik geloofde en vertrouwde als kind de hele maatschappij niet zo, want niemand wist echt wat je als kind voelde. Na 6 maanden heel veel maatschappelijk werksters en weet ik veel wat voor instanties nog meer, kregen we een flat aangeboden in Leidschendam. Wauw ja we krijgen ons eigen huis, ik was zo blij, maar ook dat was heel erg wennen. Mijn moeder kreeg een sociale dienstuitkering, want ja als je vlucht ben je alles kwijt ook je baan. Naast de uitkering mocht ze een bedrag lenen van de gemeente. Let op LENEN, je hebt als je vlucht al helemaal niets en dan mag je ook nog wat lenen, waarvan je weet dat het terug betalen een groot probleem zal gaan worden. Toch hadden we het nodig, het hele huis moest gedaan worden en we hadden niets. Geen kleding, geen bedden en geen servies. Mijn moeder ging fulltime werken en mijn zusjes en ik gingen naar school, de derde basisschool in zes maanden, maar dit was voor de twee maanden dat ik erop heb gezeten wel een leuke school. We waren sleutelkinderen en dat hadden we tegen niemand verteld, tot we dus een keer de sleutels waren vergeten, toen wist school pas dat onze moeder fulltime werkte en dat wij zelf naar en van school gingen. Gek genoeg was het in die tijd veel meer normaal dan tegenwoordig, ik hing ook tot laat op straat, gamen of binnenhangen deden we gewoon niet. We leerde steeds meer mensen kennen in de straat en mijn moeder had het behoorlijk zwaar. Drie blonde dochters en alle drie kwamen we thuis met ons eerste vriendje. Dat ging niet altijd soepel…