Mijn smoothie

“Kiwi, mag ik kleuwen?” Mijn neefje was ongeveer twee jaar oud toen hij, onbedoeld, mijn bijnaam verzon. Kirith was nog te ingewikkeld en dus werd ik Kiwi. Een bijnaam die door mijn vrienden met open armen is ontvangen. Je zou kunnen zeggen dat het niet een heel vleiende bijnaam is. Mijn eerste associatie is een bruin harig ding en nou, mijn tweede eigenlijk ook, maar dan op poten en met vleugels. Toch was ik er blij mee. ‘Kiwi’ heeft wel iets vrolijks en zoals elke metafoor gaf het me de mogelijkheid om een mooiere versie van mezelf te zijn. En dat was nodig, want met Kirith ging het niet zo goed. Waar Kiwi haar best deed om haar diploma te halen, hing Kirith op de bank voor de tv of ze lag in bed, nog niet in staat geweest om op te staan of zich aan te kleden. Psychische gezondheid is een onderwerp dat steeds meer aandacht krijgt in de media. Deels goede aandacht, zoals advertenties om hulp te zoeken, maar deels ook dubieuze aandacht. Tv programma’s waarvan je je kunt afvragen of ‘awareness’ echt hoger op hun prioriteitenlijstje staat dan kijkcijfers. Over dit onderwerp praten is lastig. Dat is het altijd geweest en dat zal het altijd blijven. Vanaf het moment dat ik mijn diagnose had gekregen, moest ik er ook over vertellen. Kiwi en Kirith sloegen de handen ineen: “Ik ben depressief.” Het was fijn om mijn ervaringen te kunnen delen en ik kreeg heel veel lieve en steunende reacties. En toch was het lastig om mezelf depressief te noemen, juist vanwege alle aandacht. Mijn depressie is de jouwe niet. Voor mij zijn er geen 13 redenen en voor een ander is je bed uit komen niet het probleem, maar de dag doorkomen wel. Daarom wilde ik een nieuwe naam voor mijn depressie. Een vriendin van mij hielp me hierbij en zei: “Laten we iets fruitigs doen. Wanneer het dan weer beter gaat, ben je weer helemaal Kiwi.” Dat vond ik een fijn idee. Het is nu ‘mijn smoothie’. En net als in een smoothie is bij mij de boel een beetje door elkaar gemixt, maar er is ook hoop om beter en weer Kiwi te worden. Ik gun iedereen met een depressie zijn eigen, niet aan andermans regels verbonden depressie, maar vooral steun, liefde en hoop. Hoop om weer zijn of haar eigen fruitige zelf te worden.