Geisha

Ik probeer ‘groen’ te leven, maar het mislukt meestal jammerlijk, want ik was onlangs met het vliegtuig op vakantie, en daar gaat het natuurlijk al mis. Vliegen doe je niet voor je plezier, dat is slecht voor het milieu. ‘Ik had op mijn dertiende een heleboel principes. En alleen deze is overgebleven,’ antwoord ik als mensen vragen sinds wanneer ik vegetarisch eet. Die hoogdravende principes, zoals niet vliegen voor je plezier, zijn in de loop der jaren tezamen met de gletsjers in de Alpen flink geslonken. Ik heb inmiddels allang een auto. Ik vloog onlangs dus nog, en ik heb er niet eens een compenserend stukje regenwoud voor aangekocht bij wijze van moderne aflaat. Maar ik draag het milieu nog steeds een warm hart toe, voor wat het waard is, en niet alleen op mijn bord. Zo kocht ik bij een reformwinkel een zonnebrandcrème die ‘op natuurlijke basis’ was gemaakt. Waarmee je dus ook op Hawaï nog in zee mag zwemmen, dat onlangs het merendeel van de zonnebrandcrèmes in de ban heeft gedaan, om het verblekende rif en het zeeleven te beschermen tegen de UV-filters. Ik kocht er ook een natuurlijke deodorant, die voor geen meter werkte, dus die heb ik weggegooid. In de bak voor plastic afval uiteraard. Ik weet niet zo goed wat ik aan moet met termen als ‘chemisch’ en ‘natuurlijk’ als kwalificatie voor wat respectievelijk ‘fout’ en ‘goed’ zou zijn. Chemische processen zijn ontzettend natuurlijk, dus wat moet een mens met een aanprijzing als ‘natuurlijk’? Maar misschien moet ik daar niet over zeuren, en gewoon verder zoeken naar een milieuvriendelijke deodorant die wel werkt. Vrolijk vloog ik dus zonder mijn principes en met de natuurlijke zonnebrandcrème naar mijn vakantiebestemming. Het etiket deed kond van de mogelijkheid dat er na het aanbrengen een witte zweem zichtbaar zou blijven, ‘want in onze crème zitten geen nano-deeltjes.’ Ingenomen smeerde ik het op mijn gezicht. Aan mijn lijf geen polonaise van nano-deeltjes en foute UV-filters deze vakantie. De witte zweem van de zonnebrand bleek een stuclaag zo dik als mijn voormalige principes, waardoor ik er een dag lang uitzag als een lippenstiftloze geisha. Ik weigerde het er af te halen, want je moet wat voor het milieu overhebben. Maar de dag erna bleef de tube toch maar in de tas. Naar Hawaï ben ik toch al niet van plan te reizen. Toen heb ik maar wat zwerfvuil opgeraapt van het strand.