De aubergine is de lul

Een week geleden liet ik via social media weten dat ik de aubergine kan missen als kiespijn, na het openen van een Hello Freshbox. Want of je dat ding nu roostert, bakt of grilt: hij mist bite en smaak. Maar het onsmakelijke paarse gevaarte greep me vandaag, toch nog, bij verrassing. En niet zo’n beetje ook. Dat komt niet zozeer door de smaak van de groente als wel door het gebruik van de afbeelding, in relatie tot de betekenis, ervan. Want waar kwam ik vandaag achter? De aubergine is de lul, en niet zo’n beetje ook. Silly me… In Whatsapp-land doet de emoji van de door mij gehate groente blijkbaar al jaren dienst als vertegenwoordiger van het mannelijk geslacht, de piemel, de penis, de pielemuis zo je wilt. Wist ik veel… Onder welke steen ik heb gelegen weet ik niet, maar ik stam nog uit het tijdperk dat een banaantje prima voldeed als je je vriendinnen wilde laten weten dat je date het bij het inrijden van de Lakenstraat geen slecht figuur sloeg. Dan moest je er wel bij zeggen dat hij ‘in het echt’ geen vloeiende kromme had en een winterpeen (of een potloodje bij een misser) meer recht gedaan had aan het apparaat in kwestie, maar á la. Dat was tenminste duidelijk. Ik kan er niet over uit. De aubergine. Wie heeft dat in godesnaam verzonnen? Om te beginnen is hij paars. Nou ben ik gek op paars, maar alleen in mijn tuin, niet in huis dus laat staan in bed (of waar dan ook, waar het de pielemuis betreft, want dat lijkt me bad news). Ten tweede kan ik de vorm niet rijmen. Nou heb ik er nog best een paar op mijn netvlies staan, piemels, maar geen van allen voldoen ze aan de curves van de aubergine: van taps uitlopend (dat groene kroontje vergeet ik liever), tot halverwege uitbuikend richting een straffe diameter van een centimeter of vijf, om vervolgens vol rond te eindigen. OMG… Dus niet om het een of ander, ik moet er niet aan denken (nou ja, heel eventjes dan). Het kan best zijn dat ik iets gemist heb, maar als er iemand is die ooit een piemel heeft gezien die aan deze vormen voldeed, en er in real life iets mee gedaan heeft dan hoor ik het graag. Sterker nog, dan kom ik je interviewen en schrijf ik een column over je ervaringen, want dan vind ik dat de wereld dat moet weten. Maar tot het zover is: is het misschien een idee om al append de banaan weer van stal te halen of een winters worteltje te gebruiken om te laten weten dat je sleep-over een succes was? Scheelt ook vast een paar minderwaardigheidscomplexen.