Boontje komt om zijn loontje

Kotsmisselijk word ik van al die bestuurders die tegenwoordig publiekelijk hun nood klagen over de intimidatie en bedreigingen waar ze mee geconfronteerd worden. Niet dat ik deze acties goedkeur. Integendeel. Iedere criminele actie, van wie ook en op wie gericht, keur ik ten stelligste af! Maar alleen als het geklaag en gejammer niet bedoeld is als publiciteitsstunt, om langs deze weg de publieke aandacht op te eisen, neem ik hun gejammer serieus. Het kan immers ook zo zijn dat zij slechts met hun toekomstig electoraat voor ogen de publiciteit opzoeken. Om ons, kiezers, wijs te maken dat zij ons dienen ten koste van hun veiligheid. Op die manier kun je ook stemmen winnen. Ik kan niet in het hoofd van deze bestuurders kijken en weet dus niet in hoeverre zij zich werkelijk geïntimideerd en bedreigd voelen. Daar gaat het mij dus niet om. Waar ik onpasselijk van word is het feit dat deze bestuurselite via de media alle gelegenheid gebruiken om de aandacht voor hun problemen op te eisen terwijl deze zelfde bestuurselite al sinds jaar en dag dezelfde problemen, die wij als het gewone volk ondervinden, compleet negeren. Probeer onze plaatselijke hermandad maar eens te interesseren voor jouw probleem, bijvoorbeeld als een boze buurman je ruiten dreigt in te gooien. Als het je al lukt om verder dan de platluldiender aan de balie te komen en uiteindelijk een aangiftekamertje te bereiken, dan nog is er 99 procent kans dat er met jouw aangifte niets gebeurt. Velen zullen trouwens in een dergelijk geval het bureau verlaten in de overtuiging dat zij aangifte deden, maar in werkelijkheid is die indruk slechts gewekt omdat het voorval in de computer als “mutatie” werd verwerkt. Kijk, en dat is dan weer goed voor de statistiek. Blijkt er na verloop van tijd voor de zoveelste keer op rij dat onze criminaliteitscijfers gedaald zijn en kunnen er door “onze” bestuurders nog meer politiebureaus en gevangenissen gesloten worden. Dat alles maakt mij misselijk bestuurders! Dat het gewone volk al jaren voor de gek gehouden wordt. Dat zij met hun problemen structureel door jullie genegeerd worden. Dat zij nergens terecht kunnen en compleet aan hun lot worden overgelaten. En nu, als gevolg van jarenlange verwaarlozing van de rechten van gewone burgers, criminelen zich zo sterk en onaantastbaar voelen dat zij ook lak aan de bestuurselite hebben, is het huis te klein? Ach toe, geef mij eens een teiltje!